François G. Bussac a tellement de flèches littéraires à son arc qu'il est ardu d'en trouver qui ne soient pas à l'aune de l'amour des mots. Dans son carquois, on peut bien sûr dénicher d'autres réminiscences bien ancrées : celles du diplomate culturel ou encore du voyageur qui a sillonné le vaste monde.

Toutefois, ses plus vibrants voyages, François G. Bussac les a entrepris entre les pages des livres, dans le vertige des bibliothèques et du haut des tribunes de lecteurs à haute voix. À ce titre, ses années tunisiennes ont beaucoup compté et, dans de fertiles synergies, ont ouvert de nombreuses portes devant les bonnes volontés liées par l'amour des belles lettres.

يمثل النص والخطاب زوجا لسانيا بهوية لسانية واحدة وأوجه متعددة، وخصائص مختلفة، لا تكاد تذكر الواحد منهما حتى تستحضر الاخر، ولا تكاد تفرد أحدهما ببحث حتى تتأكد أنه مكتمل بقرينه، بل اكتمال بحث في أحدهما يبقى في حاجة معرفية علمية إلى استكمال رؤية بالآخر. وفي هذا الإطار، ننزل كتاب " من النص إلى الخطاب - نحو تأويل إدراكي موسع" للأستاذة الباحثة صبيحة جمعة إبرازا لدقة سياقه التاريخي المستفيد من التراكم اللساني في الموضوع، وتأكيدا على قيمته العلمية، وإشارة إلى سعي صاحبة هذا الكتاب إلى التخصص في هذا المجال الهام من البحث اللساني

Parues en 1907, voici les premières aventures d’Arsène Lupin, le bandit qui est aussi le héros, dont Maurice Leblanc rend sympathiques les exploits malhonnêtes. Lupin ne vole jamais par avidité, mais toujours pour le panache. Ce dom juan du crime exprime la quintessence de l’esprit français Belle Epoque !

قعدت ساعة ساعة نتلمحها في فرح من بعید، تزيد ناري تلهب ونمرض ونروح عيني نقبل العزاء لين قرب وقت مرواحي للبلاد خاطر الخدمة اللي مشيت على خاطرها في القرية هذيكا قريب توفي. وقتها صارت المعجزة !

مانعرفش لوكاني معجزة والا رحمة من عند ربي باش يبردلي کنيني... المفيد اللي المرا اللي حبيتها تعارکت مع راجلها وبالتنر فیز خرج من سینتو و طلقها بالثلاث وبعدها ندم وكلى البصل وحب يرجعها. أما الشريعة واضحة في الحكاية هاذي، ما فا حتى راجل ينجم يرجع مرتو بعد ما طلقها بالثلاث كان لما تعرس براجل آخر. وجرات العادة والغرف بأنهم يعرسوا للمرا هذيكا بر اجل على ليلة وحدة ويحلف بيمين على شرفو أو يطلقها من غدوة. الراجل المحتل هذا اسمو التياس.

À chaque nouveau roman de Laurent Gounelle, on brûle d'envie de connaître quelle question existentielle peut bien se cacher derrière la belle formule de son titre. Dans Le Jour où j'ai appris à vivre, c'est à travers l'histoire d'un homme prêt à tout pour faire mentir les funestes présages d'une diseuse de bonne aventure, qu'il nous interroge sur notre capacité à maîtriser le cours de notre vie. On entre dans ce roman initiatique par son intrigue habilement ciselée et on y reste en pensant très fort à soi !

إن هذا الكتاب ليس "تصورا باكيا" لمئة سنة من تاريخ فلسطين، ففلسطين قاومت ومازالت تقاوم. وعلينا اليوم أن ننزل الصراع في إطاره الاستعماري الدولي وأن نفعل عمقه الشخصي. يرى رشيد الخالدي أنه لا بد من إعادة تقييم دور الدول المتحالفة والمحتشدة ضد الفلسطينيين، فهذا الصراع ليس مجرد صراع مأساوي بين شعبين يطالبان بنفس الأرض بل هو صراع شعب ضد قوى كبرى لا تعترف بحقوقه. يوظف رشيد الخالدي ذاكرته العائلية والشخصية لبناء سردية فلسطينية جديدة، فالتاريخ هو أيضا تاريخ فرد يتفاعل مع الذات والزمن والمجموعة. وهو يطرح بذلك أول سرد مكتمل للصراع من منظور فلسطيني واضح وملتزم وصريح

"La Cicatrice" de Bruce Lowery, récit autobiographique, plonge les lecteurs dans l'enfance marquée par la Seconde Guerre mondiale. À travers les yeux d'un jeune observateur, le roman explore les cicatrices physiques et émotionnelles de la guerre, offrant une réflexion poignante sur la résilience. Porté par une écriture simple et captivante, le livre aborde la quête d'identité et la force intérieure nécessaire pour surmonter les épreuves.

Jeune immigrée kurde, Esma porte une histoire familiale entachée de sang. Décidée à comprendre, elle retrace sur trois générations le lourd destin qui la lie à ses ancêtres ; des rives de l'Euphrate à l'Angleterre, quand l'émancipation et la quête de liberté se heurtent aux traditions, Esma démêle lentement les fils de l'amour et de la haine...

Voici un essai sur les mondes arabe et musulman qui tranche par son style cinglant et sans complaisance avec tout ce qui a été abordé sur le sujet jusqu’ici, tant dans les pays de ces mondes que dans ceux étrangers, notamment occidentaux. Car c’est en écorché vif que l’auteur aborde des thématiques aussi brûlantes et sensibles qu’existentielles pour tous les peuples de ces pays arabes et musulmans.

هل فعلها؟" و"ليبوريلا": قصّتان بديعتان للكاتب النمساوي ستيفان زفايغ، تكشفان عن الروابط الخفيّة بين الإنسانيّ والحيوانيّ وتضعان الإنسان وجهًا لوجه مع حقيقته الباطنة..

حد ما يعرف وين يهزني التخمام و لا فاش نخمم و إلا سر الضحكة لي نضحكها بيني و بين روحي كي نصنع فيلم و نشيخ بيه، كي نتذكر نهار موش عادي كنت ناسيتو، و قداه أحلام و أمنيات تهبطلي في الليل و الحكايات ألي صارت بالحق و الأخرى لي مازالت جرد سيناريوات. حد ما يعرفني خلفي...

ساعات نغزر للمراية و نحاول نفهم لي نرى فيه زعمة حقيقة ولا منام؟ نحل عينيا مليح... لا مانيش نحلم. هذا وجهي إلي في المراية أما مذبال و كل شيء فيه متبدل و خزرتي ما تتفهمش...