François G. Bussac a tellement de flèches littéraires à son arc qu'il est ardu d'en trouver qui ne soient pas à l'aune de l'amour des mots. Dans son carquois, on peut bien sûr dénicher d'autres réminiscences bien ancrées : celles du diplomate culturel ou encore du voyageur qui a sillonné le vaste monde.

Toutefois, ses plus vibrants voyages, François G. Bussac les a entrepris entre les pages des livres, dans le vertige des bibliothèques et du haut des tribunes de lecteurs à haute voix. À ce titre, ses années tunisiennes ont beaucoup compté et, dans de fertiles synergies, ont ouvert de nombreuses portes devant les bonnes volontés liées par l'amour des belles lettres.

من خلال هذا الكتاب سيتم تزويد القارئ بمجموعة متنوعة من الحالات الحقيقية والتجارب العيادية لتفسير الديناميكية النفسية الباطينية للرياضي

مدينة حمام الشط الشهيدة تذكر من نسي وتعلم من جهل بالعدوان عليها. إن حادثة العدوان خلفت ضحايا وقصصا مؤلمة عتن أسر عديدة. والمسرحية تطرح صورة معبرة ومؤثرة عن تبعات ذلك الحدث الدامي والخالد كخلود الشهداء

لا تستغرب فأنا " التناقض " شخصيا! أنا أنت وأنتم يا سادة، أنا صوتك المكتوم...

أنا تلك الأسئلة التي تطرق باب عقلك ليلا وتلك الأجوبة الهاربة منه صباحا، أنا كل هذه الحروف التي تحيط بك وكل تلك اللوحات التي رسمت في مخيلتك ... أنا الماضي والمستقبل، أنا قوتك وانهزامك أمام نفسك أنا حقيقتك يا صديقي وكل الباقي وهم....

لا تترك الكتاب... لحظة... تشبث بعقلك جيدا....

فقد نسيت ذكر أنني مجنون

أكتب للجميع لكي لا يقرأ أحد، وأحذرك من الآن لا تجازف بحياتك أمام عجوز قد يعود لصحته بسببك.

قعدت ساعة ساعة نتلمحها في فرح من بعید، تزيد ناري تلهب ونمرض ونروح عيني نقبل العزاء لين قرب وقت مرواحي للبلاد خاطر الخدمة اللي مشيت على خاطرها في القرية هذيكا قريب توفي. وقتها صارت المعجزة !

مانعرفش لوكاني معجزة والا رحمة من عند ربي باش يبردلي کنيني... المفيد اللي المرا اللي حبيتها تعارکت مع راجلها وبالتنر فیز خرج من سینتو و طلقها بالثلاث وبعدها ندم وكلى البصل وحب يرجعها. أما الشريعة واضحة في الحكاية هاذي، ما فا حتى راجل ينجم يرجع مرتو بعد ما طلقها بالثلاث كان لما تعرس براجل آخر. وجرات العادة والغرف بأنهم يعرسوا للمرا هذيكا بر اجل على ليلة وحدة ويحلف بيمين على شرفو أو يطلقها من غدوة. الراجل المحتل هذا اسمو التياس.

À chaque nouveau roman de Laurent Gounelle, on brûle d'envie de connaître quelle question existentielle peut bien se cacher derrière la belle formule de son titre. Dans Le Jour où j'ai appris à vivre, c'est à travers l'histoire d'un homme prêt à tout pour faire mentir les funestes présages d'une diseuse de bonne aventure, qu'il nous interroge sur notre capacité à maîtriser le cours de notre vie. On entre dans ce roman initiatique par son intrigue habilement ciselée et on y reste en pensant très fort à soi !

Ces chroniques sont comme les pièces d'un puzzle qui recomposent une image des années quatre-vingt et de leur joie de vivre ambigüe. Mais aussi elles entrent singulièrement en résonnance avec l'actuelle remise en cause de la domination masculine dans nos sociétés demeurées patriarcales.

Plongez dans un univers où la découverte de soi se mêle à la société moderne, à travers des thèmes aussi riches que la rédemption, l'éthique, et le rôle crucial de la femme dans notre monde. Laissez-vous emporter par la poésie philosophique et la métaphysique qui transcendent ce roman, et explorez les méandres de la parapsychologie d'une manière à la fois fascinante et éclairante.

هذا الكتاب لا صلة له بالفقه والأحكام والتاريخ. هذا الكتاب يقدّم ثلاثة سبل نحو السعادة المطلقة، نحو السكينة، نحو السلام، نحو الإطمئنان... وهي سبل منطلقها ومنتهاها وجه الله تعالى.

Jeune immigrée kurde, Esma porte une histoire familiale entachée de sang. Décidée à comprendre, elle retrace sur trois générations le lourd destin qui la lie à ses ancêtres ; des rives de l'Euphrate à l'Angleterre, quand l'émancipation et la quête de liberté se heurtent aux traditions, Esma démêle lentement les fils de l'amour et de la haine...

هذا الكتاب هو ما وراء ما وُثّق وما لم يُوثّق، فيه البعض منكم والبعض مني، والكثير من زخم العمر؛ عمر نَهَشته تراصّ الأحداث أمام هشاشة النوايا وضيق الأفق ... وطالما أنه كما ذُكر، لا يتقيد بأي نوع من أنواع المناهج: لا التوثيقية، ولا النقدية، ولا السردية. هو انفعال يتعرّى للعموم دون استشارة صاحبه، نخرجه على عِلاته إيمانًا منا بالتشاركية والتوزيع العادل للقرف ... - توفيق الجبالي