في المحصلة، الحياة أسطورة نبتدعها لنبرر وجودنا، وفي محصلة شبيهة فإن جنوحنا نحو ضرورة تبرير هذا الوجود هي سره والإثبات الوحيد على كينونته، أي على وجودنا

ما بعد الثورة.. حكاية زينب، بنيّة "حومة" في ١٧ سنا، يزوّجوها عايلتها ( يبيعها الخو الكبير )، و من وقتها هي في رحلة بشعة تحكمها ناس شريرة و دم و إرهاب و بيع و شرا.. زينب ذكية تدفن مشاعرها وقتيّا، و توصل تولي "عشيقة" أمير ليبي، تدبر برشا فلوس، المهم الإرهابي اللي معاها يموت، و هي تروح لتونس بهوية جديدة و بعد برشا هم و وقت. في تونس، نتعرفو بشكل أعمق على رواسب ما كان عائلتها ( أم تاعبة و خو) ، حبً الطفولة غسان من عايلة متواضعة يقرا حقوق، و المحامي نجيب.

Je prends mon envol au rythme des rimes ** Poussée par la résonnance des mots ** Aucun point n'arrête mes phrases ** Rien ne fait ployer mon verbe ** Ni prophètes, ni anneaux ** Le sourire au coin du cœur ** Deux colombes impriment le bas de mon dos ** Divinement imparfaite ** Imparfaitement divine ** Les chemins balisés ne peuvent draper ma peau ** Aux destins doucereux ** J'offre le sang de mes écorchures ** Telle une mer en rage ** Je ne tourne jamais la langue ** Je crache mes mots ** Aucun honneur ne traîne entre mes jambes ** Mon sein est nu ** Ma rose est savoureuse ** Mes racines sirotent ma terre ancestrale ** Mon âme emboîte les chemins du monde ** La liberté comme seul drapeau ..

Médina de Sousse. Été 1994. Ombres et lumières, senteurs de jasmins, couleurs de chaux et de Bougainvilliers mènent Younes dans la quête de ses parents. Il revient en Tunisie après en avoir été coupé pendant toute une enfance. Mais derrière les portes qu'il pousse, toutes autres vérités se dévoilent. Au cœur du Labyrinthe, perdrait-il tout repère ou s'en créerait-il de nouveaux ..

المدينة مشروع أؤمن به أريده أن يتحقق وسيكون ملاذا لي ولأمثالي ... همست بعد صمت : حتى وإن كان حلما ... أليس من حقي أن أحلم وأن أحب وأن يكون لي حبيب وأطفال ينادونني " أمي " ... أود أن أعيش ... أن أفرح وأخرج وأتجول في أريحية وأمان ... أتعبني النهار وأقنعته ودواؤه ... لا تهمني البقع البنية التي تغمر وجهي ... بين أضلعي يخفق قلب يهفو إلى التشبث بالحياة ومعانقة الوجود وإن كانت ساعات الليل قليلة فهي أرحم من ضياء النهار

وقفت زعمة نركّح في الباڨاج و أنا نركّح في عينيّ عليه قبل ما نطيرو، باش تبقى تصويرتو آخر حاجة في خيالي ، لقيتو مهبط عينيه في كتاب يقرا فيه، وقبل ما نرجع نقعد خزرلي من تحت المرايات و تبسمّلي تبسيمة دردعت القاعة ، و صوت المضيفة قالت ، شدّ بلاصتك و اكبس السنتورة، و أنا كبست السنتورة باش نطيحش في حبّو درباني و أنا أمّ زوز صغار، و كيف طرنا، طرت بالفرحة ووجهي حمار، حركت شعري بيدي، إشارة ليه باش يتلهى بيّ، و نتلهى بيه و يخمم فيّ ونخمم فيه، يمكن مازال يتبّع فيّ، و إلاّ هكا حسيت.

"Les quatre et une saisons" est un recueil de poèmes empreint de sensibilité, qui explore les saisons comme métaphores de la vie humaine. Le printemps symbolise l'éveil et la renaissance, l'été incarne la vitalité et la contemplation, l'automne reflète la mélancolie et les souvenirs, tandis que l'hiver représente le repos et la préparation à une nouvelle renaissance. Chaque saison dévoile des aspects profonds de la condition humaine, emmenant le lecteur dans une odyssée intime à travers les cycles de la vie.

Découvrez le récit poignant d'un réfugié vivant au Liban, confronté à la réalité difficile des camps de réfugiés. Alors que la campagne "pour qu'on n'oublie pas Sabra et Chatila" continue de commémorer chaque année le massacre du 16 septembre, ce récit met en lumière les défis et les espoirs de ceux qui vivent dans ces conditions difficiles. Un témoignage bouleversant sur la lutte pour l'avenir et l'espoir dans un monde marqué par la violence et la privation.

على غرار الملاحم الشعرية الكبرى, يسعى الشاعر في الصفر إلى إعادة تصوير السعي الإنساني المحموم و المأساوي نحو كشف كنه الوجود. الصفر : بحث عن فجر المنطلق والأس الأول وعلة العلل. مزيج فريد بين شاعرية المسير وتراجيدية المواقف

 …  واليوم وقفت يا قمر تتأمل، وسألت روحك شنوة إلي فيا يكبل، وعلاش حاجتي تتعطل، وعلاش الدنيا ديما فيا تبهذل ؟

زعمة الدنيا تحب تنحيلك من بين يديك وتخليها بيك ؟ زعمة الدنيا عندها بونتو بيك تبهذل فيك ؟

زعمة الدنيا تفرز فيك من خلق ربي إلي دايرين بيك ؟ مسلمة في قريب لثمانية مليار، وتبع فيك من دار لدار، وعلى اليمين وعلى اليسار، وتقول إستنى أهيا، قمر منا ؟

On se croit tous maîtres de notre destin quand d'un seul coup, on ne l'est plus.

Quarante minutes de sommeil changent ma vie, moi, Shayan, un jeune allemand de vingt-neuf ans. Tout juste sorti d’un échec sentimental, je croise par hasard une jeune fille irrésistible venue faire un stage de médecine en Allemagne. Croyant être tombé amoureux de Sophia, une belge d’origine italienne, je vis avec elle les meilleurs... et les pires moments de ma vie.

On nous dit tous que l'amour nous rend aveugle. Je confirme! J'étais aveugle, je n'ai pas vu les choses venir. Pourtant, beaucoup m'avaient prévenu, certains par sagesse, d'autres par jalousie. Qu'importe... le résultat est le même. Je repars à zéro, comme Sisyphe.

كلّما صُغْتُ بالدَّمعِ والتَّنْهِدَاتِ مَعْنى
تَبَسَّمَ وَعْدٌ
وَعَادَتِ الرّوحُ
لِجِسْمِ شقيّ
أَثْقَلَتْهُ الوُعُود
هُوَ حُبُّهَا
يبذُرُ في الشَّعْرِ مَفْرَدَاتِ الوُجُود
فَتَحْلُو الْكِتَابَةُ
وَلا أَسْأَلُ عَمَّا تَحِيكُ أَيَّامِي وَعُمْرِي مِنْ صُنُوفِ العَذَابُ
لأني
نَقَعْتُ
في الحِبر
قلبي
فَذَابْ