Résumé :

Ses jours sont comptés. Mais quand on aime, on ne compte pas.

Lou est une fille ordinaire qui mène une vie monotone à souhait. Quand elle se retrouve au chômage, dans ce trou paumé de l'Angleterre dont elle n'est jamais sortie, Lou accepte un contrat de six mois pour tenir compagnie à un handicapé. Malgré l'accueil glacial qu'il lui réserve, Lou va découvrir en lui un jeune homme exceptionnel. Mais depuis l'accident qui l'a rendu tétraplégique, Will veut mettre fin à ses jours. Lou n'a que quelques mois pour lui redonner goût à la vie.

مدائن الماء للشاعر التونسي معز ماجد، ضمن سلسلة «ش». يقول أشرف القرقني في تقديمه عن تجربة الشاعر: يملكُ هذا الصّوتُ، في واقع الأمر، عيوناً كثيرةً، إنّما هي عيونُ طفلٍ متسكّع على طريقة بودلير، يترحّلُ بين الأحراش ومَواطن الرّياح والشِّعاب، كما يتنقّل بين المدن والشّوارع والمتاجر، يسري في نسغ الأزمنة الماضية وذكرياتها، ويتولّدُ في جذر الحاضر المتجدّد دوماً، الحاضر الذي هو دوماً زمنُ الشّعر

Short story for kids.

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

Le cimetière des livres oubliés 2 Tome 2

Dans la Barcelone des années 1920, un jeune écrivain éperdument amoureux accepte un mystérieux contrat avec un éditeur parisien, sans se douter que cela va le conduire à mettre en danger la vie des personnes qui lui sont chères. Parution en Babel du volume 2 de la saga «Le Cimetière des livres oubliés», qui a fait la notoriété de Carlos Ruiz Zafón.

So determined, Selma was crossing the areas through shortcuts. She avoided being recognised by passengers: "I have courage and intelligence to do it; uts a matter of life!" The woman arrived at the target spot after a long while. She approached the bushy green fence and sneaked in at a stratgic point where everything was visible to her. 

على الجانب الآخر من الرصيف، أعمدة حديدية مغروسة كسكاكين في أحشاء الإسفلت. وَضَعها أعوان البلدّية ليعلنوا حدودا فاصلة بين الشارع والشاطئ ليرسموا خط العبور دون أحذية .. كنت حافية، تمديّن القمر ّ بنور من عينيك وتطوقين الصخور المالحة بكفيك فتتركين عليها علامات كالطلاسم لا أفقه سرها ثم تطرزين من خصلات شعرك البني لحافا تبسطينه لتجلسي هناك .. وحيدة .. أمام البحر

الكتاب هذا ما يشبه لحتى كتاب قريتوه، كتاب باش يرجكم، باش يمسكم في الجواجي، باش يبدل نظرتكم للدنيا، ومكمش باش تخرجوا منو سالمين

"Qu'est-il resté des agonisants du Cambodge ? Une grande photo de la star américaine tenant dans ses bras un enfant jaune. Qu'est-il resté de Tomas ? Une inscription : Il voulait le Royaume de Dieu sur la terre. Qu'est-il resté de Beethoven ? Un homme morose à l'invraisemblable crinière, qui prononce d'une voix sombre : "Es muss sein !" Qu'est-il resté de Franz ? Une inscription : Après un long égarement, le retour. Et ainsi de suite, et ainsi de suite. Avant d'être oubliés, nous serons changés en kitsch. Le kitsch, c'est la station de correspondance entre l'être et l'oubli."

Une écriture de liberté qui vous porte à travers d'innombrables voyages, réels ou inventés, dans un Orient subjectif, vous conduisant au plus près de l'être. On y retrouve, au cœur, la femme et l'homme, dans une altérité originelle, fondatrice. Charnel et spirituel se conjuguent incessamment, poussent les limites vers la lumière.

يقولولي العالم هذا مزيان، يكذبوا علينا، العالم هذا ما يشبهليش ما عندوش بوسة الخالة إلي في كف يديا، لا الورد إلي على خديا، ما عندوش لمعت عينيا. ما عندوش السر إلي في رموش كل بنية، العالم هذا كذاب، ما تمشي فيه حتى نصيحة، كل يوم يعطيك طريحة و زيد يغزرلك بعين صحيحة، يلعب بيك، يبيعك و يضحك على شاريك. نحب نغني ما تسرقوش صوتي مني، نحب نطير مع الأطيار، نحب يهديولي نوار و مالرماد تشعل النار