الروايح اللي كانت تفوح مالمدينة، كانت تهز عروش القلب، شنية روايح؟ كان بنادم كي يتعدى كل دار يشم فيها ريحة تفولغ المخ .. دار تشم فيها ريحة معجون السفرجل بالقرفة وعود القرنفل، و ار ريحة الملاوي بزيت الزيتونة، ودار ريحة الكسكسي بالعصبان، ودار قاتو الدرع بالعطرشية، ودار ريحة الفريكاسي، ودار ريحة المبطن بالخرشف، ودار حلالم بالقديد، ودار ريحة المعقودة بالرنقة، وإلا ملوخية، وإلا مدفونة، بناضج، مدموجة، وساعة على ساعة ريحة البخور، وشق وداد، وإلا ريحة زليزية الحرقوس .. والخبز اللي كانو يطيبوه في الديار أنواع وأشكال عد وأغلط : خبز قمح، وخبز شعير، وخبز ذرة، وخبز مبسس، وخبز طابونة، وكسرة، وخبز غناي، وخبز فطير، وخبز أبراج، وخبز الشطيرة بالعظم، وخبز مالح بالدجاج والزوايد وإلا باللحم، إلخ .... يا حسرة يا زمان

بأسلوبه المتفرد، يصطحبنا د. أحمد خالد توفيق إلى رحلة ممتعة مليئة بالإثارة من النرويج إلى الولايات المتحدة، مرورا بليبيريا ومصر وأستراليا، قبل أن يستقر عند خط الاستواء. يطرح العديد من الأفكار الجريئة ليظل السؤال: هل يمكن لرجل واحد أن يُصلح العالم، حتى لو كان يؤمن بأنه الشخص المناسب الذي جاء في الزمن المناسب ليقوم بالمهمة المناسبة ؟

Dans ce roman l’auteur retrace le parcours de Hlima et de ses quatre enfants, il n’est en effet question que de personnages en désarroi, fragilisés par les hantises du passé dans un monde miné par les incertitudes et de couples à la dérive se débattant désespérément contre l’indifférence et l’ennui.

نشر المرحوم الحبيب المخ هذه المقالات في أواخر السبعينات في بعض الصحف والمجلات وبقيت متفرقة حتى وفاته سنة 2019. ووفاء من شقيقه محمود عمل على جمعها -أو على الأقل ما أمكنه الوصول إليه منها- وذلك لنشرها في كتاب ينقل فكر صاحبها للقراء في انسجامه وتكامل عناصره.

Tout se fond, se confond et, à terme, s'effondre. Présent et passé se mêlent délibérément. Temps et espace se confrontent, perturbant mon atmosphère, bouleversant mon existence, et dévastant ma vie.
Je n'y suis plus. Je ne suis rien. Je me perds. Je m'oublie.
Je n'en peux plus.
Qui suis-je ?
Le présent s'effondre. Le passé s'installe.

Un conte traditionnel Tunisien. Cette retranscription s'inspire de versions de différentes conteuses Tunisiennes mais également des publications de l'Institut des Belles Lettres Arabes, dans les années 1940.

L'histoire est écrite en arabe Tunisien et en français pour un plaisir de lecture dans les deux langues. L'arabe Tunisien est la langue parlée en Tunisie. Il a véhiculé ce conte jusqu'à nous. Le sens de la lecture en arabe, de droite à gauche, à été choisi, car il participe à vous plonger dans l'univers de ce conte.

قصاصات تحوى العديد والعديد من الأفكار يحمل بعضها مضامين الفلسفة المبسّطة جدا، والبعض الآخر يحمل السخرية اللاذعة والتهكم الواضح من كل شئ، ربما حتي من هذه القصاصات ذاتها

كتاب يوضح مبادئ الفلسفة، ويذكر أن علوم النفس والمنطق والجمال والأخلاق والاجتماع وهي العلوم التي يقبل عليها القراء، ما هي إلا مجرد فروع من أصل واحد وهو علم الفلسفة.

ثم يمضي المؤلف في توضيح معنى ومجال بحث كل علم من علوم الفلسفة بشكل قريب إلى الأذهان مما يجعل هذا الكتاب، بالرغم من صغر حجمه، مقدمة فعلية لكل طالب وباحث في مختلف العلوم المذكورة.

وفي آخره معجم لأشهر الفلاسفة الذين ورد ذكرهم في الكتاب

آاااااي عندي وجيعة وجيعـة تشـوي، تشوشـط، تقرص، تسـطر، تـدڤ، تحـرق. قالـولي حريّة، قلتلهـم ربطيّـة وحبس بحكـم مؤبّد, عالم مدردر، مزفطر، رهدان، سكبان، واطي، مخاوز، دوني … عالم سيّب ضبوعتو، ليل هيّج ذيوبتو. مغاغـر بحنوشـاتهم، بحـورات ببالّعاتهـم، صحـاري بعواصفهـم، قوايـل بشـواطنهم، وانـا نتفـرج ونبلـع ونغص. نحب نحمر ونحرقص وندبّغ، نحب نكحل ونَصبغ ونتصّدر، نحب نبكي ونصيح ونعيّط، نحب نفرح ونغنّي ونشطح، نحب نكس! نحب ندڤدڤ واللي يجي قدامي نمشيه زيزي، يا دنيا وينك توّحشتو زينك .... جاوبنـي، كلمنـي، عنّقنـي، أمسـحلي دمعتـي، طبطبـلي عـلى كتفـي وقـلي علاش؟ تـي عـلاش يصـر فيّا هـذا الـكل؟

Raouf Medelgi : " l'heure où la désillusion s'empare de chacun et s'enracine de plus en plus dans le cœur du Tunisien, où la production littéraire post-révolution dépeint une société à la dérive, en proie au désenchantement et à la violence, Le Miracle de Méméti se place en porte-à-faux du pessimisme latent car si la situation est délicate, la foi en un avenir meilleur n'est pas impossible. "

مقالات ساخرة مضحكة احيانًا ومبكية احيانًا لشدة واقعيتها وملامستها لما نعيشه ... ضحكات تلمس الواقع والأمور الحياتيه التي نواجهاها يوميا. بكفاءة، يمكن تسميتها كوميديا سوداء

Adam, jeune homme d'origine tunisienne vivant à Paris, s'était longtemps imaginé que la seule barrière qui le séparait du bonheur était sa situation professionnelle. Il était convaincu que le jour où il deviendrait écrivain, son existence coulerait d'elle-même, comme une rivière sans fin.

Quand son premier roman a fini par être publié, il a quitté son travail pour se consacrer à l'écriture. Il se voyait déjà entrer avec fracas dans le panthéon des génies littéraires. À cette époque, il vivait avec la femme qu'il aimait et tout allait bien, trop bien peut-être ... Car c'est justement dans ces moments-là que les tourments de la vie se glorifient de leurs plus grandes irruptions ...