Il n'est jamais entré dans un musée, il ne lisait que Paris-Normandie et se servait toujours de son Opinel pour manger. Ouvrier devenu petit commerçant, il espérait que sa fille, grâce aux études, serait mieux que lui. Cette fille, Annie Ernaux, refuse l'oubli des origines. Elle retrace la vie et la mort de celui qui avait conquis sa petite «place au soleil». Et dévoile aussi la distance, douloureuse, survenue entre elle, étudiante, et ce père aimé qui lui disait : «Les livres, la musique, c'est bon pour toi. Moi, je n'en ai pas besoin pour vivre.» Ce récit dépouillé possède une dimension universelle.

يحتوي الكتاب على دراسة لعناصر الّلغة الدّارجة، وأصل الكلمات،والامثال الشّعبيّة،وأغاني الافراح، و نصوص هزليّة، والشّخصيات الخرافىّة كجحا و عبد الصّمد و عزوزة السّتوت.

Mieux comprendre ses réactions pour améliorer sa communication. Ne vous êtes-vous jamais demandé pourquoi le comportement de tel de vos proches produisait fréquemment la même réaction chez vous ? Ou encore : comment se fait-il qu'une seule et même personne puisse à certains moments et dans certaines circonstances vous paraître tout à fait charmante et "diabolique" dans d'autres ? Il existe en chacun de nous trois parties, trois Etats différents de ce que la psychologie appelle notre Moi.

«Tazmamart n'existe pas». C'est ce qu'ont prétendu pendant près de 20 ans les autorités marocaines. Et pourtant. Après 18 ans de détention, en 1991, quand s'ouvrent les portes de cette prison d'un autre âge sous la pression internationale, 28 détenus survivants sortent de l'enfer. Ahmed Marzouki, qui a occupé la cellule 10 de ce mouroir, témoigne.
Au début des années 70, 58 officiers et sous-officiers impliqués, à leur corps défendant, dans deux tentatives de coup d'État contre la monarchie, sont enfermés à l'est du Maroc dans l'Atlas. Détenus dans des conditions inhumaines, à la merci d'un directeur et de gardiens sadiques, torturés et laissés à l'agonie, à la folie et à la mort, seuls 28 survivront.

الروايح اللي كانت تفوح مالمدينة، كانت تهز عروش القلب، شنية روايح؟ كان بنادم كي يتعدى كل دار يشم فيها ريحة تفولغ المخ .. دار تشم فيها ريحة معجون السفرجل بالقرفة وعود القرنفل، و ار ريحة الملاوي بزيت الزيتونة، ودار ريحة الكسكسي بالعصبان، ودار قاتو الدرع بالعطرشية، ودار ريحة الفريكاسي، ودار ريحة المبطن بالخرشف، ودار حلالم بالقديد، ودار ريحة المعقودة بالرنقة، وإلا ملوخية، وإلا مدفونة، بناضج، مدموجة، وساعة على ساعة ريحة البخور، وشق وداد، وإلا ريحة زليزية الحرقوس .. والخبز اللي كانو يطيبوه في الديار أنواع وأشكال عد وأغلط : خبز قمح، وخبز شعير، وخبز ذرة، وخبز مبسس، وخبز طابونة، وكسرة، وخبز غناي، وخبز فطير، وخبز أبراج، وخبز الشطيرة بالعظم، وخبز مالح بالدجاج والزوايد وإلا باللحم، إلخ .... يا حسرة يا زمان

Une méthode rapide et pragmatique. Avec un entraînement régulier, à raison d'une demi-heure par jour, vous maîtriserez rapidement le vocabulaire et les notions essentielles pour vous débrouiller dans vos échanges professionnels et personnels de tous les jours.

هذا الكتاب هو ما وراء ما وُثّق وما لم يُوثّق، فيه البعض منكم والبعض مني، والكثير من زخم العمر؛ عمر نَهَشته تراصّ الأحداث أمام هشاشة النوايا وضيق الأفق ... وطالما أنه كما ذُكر، لا يتقيد بأي نوع من أنواع المناهج: لا التوثيقية، ولا النقدية، ولا السردية. هو انفعال يتعرّى للعموم دون استشارة صاحبه، نخرجه على عِلاته إيمانًا منا بالتشاركية والتوزيع العادل للقرف ... - توفيق الجبالي

Un conte traditionnel Tunisien. Cette retranscription s'inspire de versions de différentes conteuses Tunisiennes mais également des publications de l'Institut des Belles Lettres Arabes, dans les années 1940.

L'histoire est écrite en arabe Tunisien et en français pour un plaisir de lecture dans les deux langues. L'arabe Tunisien est la langue parlée en Tunisie. Il a véhiculé ce conte jusqu'à nous. Le sens de la lecture en arabe, de droite à gauche, à été choisi, car il participe à vous plonger dans l'univers de ce conte.

Tunis est le lieu de prédilection de l'auteure, qui partage au fil de ces pages les innombrables découvertes et surprises qu'elle a recueillies d'un œil attentif et sensible au cours de ses longs séjours. Ce livre au regard original, qui nous parle d'une ville cachée et inattendue, se lit comme un roman et aussi indispensable qu'un guide.

رقصت عفاف ليلة الحفل السّاهر على أنغام الموسيقى الشرقية دون تحفّظ فأبدعت. غمرها في تلك الليلة فرح و حبور مفاجئان لم تعرف سرّ حلولهما دون مقدمات أو مبرّر أو تفسير كمراهقة تكتشف براعم جسدها الزّهري. كانت تشعر بعينيه العسليتين تجوبان أرجاء جسدها. تعوّدت نقر عيون الرّجال على جسدها المُفعم أنوثة. ارتاحت لمرور عينيه فرقصت له وحده. لم تكن عيناه وقحتان بل كانتا حريريّتان حنونتان مُداعبتان ينساب منهما اشتهاء ناعم كريش نعام. استسلمت راضية مرضيّة لعينيه. كانت تحسّ بعيون الآخرين كريهة وقحة متلصّصة لزجة كمخاط. لم تهتم بشيء إلا بالرقص و بعينيه. كان جسدها خفيفا كنسمات ربيع قادم. قالت وجسدها يرتعش في رقصة على أنغام أغنية لأم كلثوم وعيناها تخترقان عينيه : "هذا الرّجل لي" دون أن تعطي أهمية للموانع و المتاريس والأعراف

يقدم هذا الكتاب مجموعة من "الأشتات" التي تم جمعها وتصنيفها بعناية، في محاولة لخلق خيط رابط بين موضوعاتها المتنوعة، رغم اختلافها الزمني والفكري. ورغم أن هذه المقالات لم تكتب ضمن خطة موحدة مسبقا، فقد تم توزيعها على ثلاثة أقسام رئيسية لتيسير فهمها واستيعابها

يشبه هذا التصنيف بناءً من ثلاثة طوابق : يبدأ القسم الأول بدراسات حول الدولة ومؤسساتها، يليه القسم الثاني المخصص للحياة المادية والاقتصادية، وأخيرًا القسم الثالث الذي يركز على تاريخ الأقليات والفئات الاجتماعية. ثلاثة أقسام تمثل تخطيطا ومنهجية أملتهما رغبة في التجميع وشغف به، بما لهما من مزايا وعيوب، وبما قد يثيرانه من تساؤلات لدى القارئ