باش نفعل، باش نجرب، باش نسعى، باش نبدل حاجات في روحي، باش نبني، باش نواجه، باش نخلق الفرص، باش نصقل موهبتي في عوض ماني قاعدة نقتل فيها. باش نخدم مع الصغار والكبار على نصوص وارتجال ونخرج الصيحة اللي عندهم الداخل وغامينها، والغصة والهبلة والتخبيلة والتشكبينة لازمها تولي إبداع وأحلام وجمال وصقلان وشطيح ودموع وشكوك وتراك وطياح ونجاح وطيرة، أما خدمتي الأولة باش تكون قبولي أنا لروحي كيما هي، أني نعيش معاها باهتزازاتها وإنكساراتها وعقدها وصحيحها وغالطها ويمينها ويسارها ونورها وظلامها ونسيبها على طلق ذراعها من غير ما يحكم لا عليها لا فيها حد، بعيدا عن ديكتاتورية الموضة والجمال المزيف وديكتاتورية الجهل والدهماء. باش نكون كيما نحب أنا نكون، وسأبقى حيث الرقص والغناء لأن الأشرار لا يرقصون ولا يغنون

ينقبون عن فيلسوف فرنسي في وجهي. ما أعظم وفاءهم لذكراه و لرموز الثقافة الفرنسية ! كأن العالم لا يعرف أن قدماء المحاربين الفرنسيين قد صاحوا خلال الستينات في قلب الشانزيلزيه : "اعدموا سارتر!"، و أن صوته الناشز لم تطقه اسماعهم في هذه البلاد. ثم ما علاقتي أنا بذلك الرجل ؟ هو نشأ في عائلة برجوازية، و أنا ولدت في قرية حدودية أفقر من العريان. والده عمل بالجيش ووالدي مفتون بعداسية و مهرب تلحقه شرطة الحدود

ATTENDEZ, UN INSTANT…
Savez-vous combien de temps il a fallu pour résoudre ces enquêtes ? Surement plus que pour les lires, une fois décortiquées.
À travers la belle Tunisie des jasmins et des chéchias, la Tunisie lumineuse et chaleureuse, qui laisse tout le monde goûter à sa joie de vivre, l’Inspecteur Rayan Ben Abdallah va percer les mystères et les intrigues de crimes sordides, obscurs et parfois irrésolus. Pourtant la force morale et l’intelligence de l’inspecteur sont capables d’en venir à bout et de démasquer les assassins les plus habiles et aguerris. Histoires d’amour, d’argent, d’héritage sont à la base de ce recueil. A vous, une bonne et intime lecture.

يحتوي الكتاب على دراسة لعناصر الّلغة الدّارجة، وأصل الكلمات،والامثال الشّعبيّة،وأغاني الافراح، و نصوص هزليّة، والشّخصيات الخرافىّة كجحا و عبد الصّمد و عزوزة السّتوت.

زامـــ202ــا هي رواية تتعانق فيها الأسطورة والخرافة، ويتمازج فيها الخيال والتّاريخ، وتتصاهر فيها عوالم الأرض ومدارات النّجوم ... وفيها تذوب الحدود بين أبعاض الزّمان ... وتتراكب تضاريس المكان ... فأنت لا تنفكّ تجول مع شخوصها في المعالم الثّابتة من المكان فتراه ينبض بها في حركاتها وفي سكناتها ... هي قصّة تمضي بك إلى أبعاد ماضية تبعثها فيك من جديد ثمّ تطوّف بك بعيدا في القادم من الأزمان... فيكبر فيك الحلم ويستبدّ بك فيملك عليك منافذ الوجود... يفتحها أمام ناظريك فتمضي فيها محلّقا عاليا فعاليا بلا حدود

La peinture d’un monde puritain et paillard à la fois, avec ses coutumes, ses babils, ses «sociétés» masculine et féminine distinctes.

Un livre sur des personnes ordinaires, qui ne figurent pas dans les livres d'histoire, mais qui, sans le savoir, nous sauvent parfois du monde qui nous entoure, et parfois, de nous-mêmes. Ce sont ces gens-là que nous aimons et qui méritent une place dans des milliers de livres tant ils nous sont précieux.

Suite à une rupture douloureuse, la narratrice, plongée dans un profond désarroi essaie tant bien que mal de se distraire de sa souffrance. Elle fera des rencontres qui vont la mener au plus profond de son être et peut-être l’amener à se connaître.

Par un de ces hier, vieux d'une éternité, par un de ces ailleurs distant d'un monde, par une de ces aubes qui soulèvent siècle et millénaire, il fut un temps pour le sacrifice, une époque nébuleuse de ténèbres, où par le meurtre des gosses, on veillait à apaiser la colère des dieux, je n'ai pas d'enfant, je n'ai pour offrande que mes mots, mes phrases brulées, calcinées dont la fumée je l'espère, remonte vers la demeure céleste, de Zeus, de Tanit et des anges oisifs. Si les dieux perpétuellement enragent, c'est qu'à chaque humaine naissance, ils perdent quelque chose d'eux même, une lumière, un souffle, une tentation, qu'on leur arrache plus qu'ils ne les donnent. Alors holdup les amis, allons trinquer et fêtons l'inespéré butin de nos jours et même celui inavouable de nos nuits.

الروايح اللي كانت تفوح مالمدينة، كانت تهز عروش القلب، شنية روايح؟ كان بنادم كي يتعدى كل دار يشم فيها ريحة تفولغ المخ .. دار تشم فيها ريحة معجون السفرجل بالقرفة وعود القرنفل، و ار ريحة الملاوي بزيت الزيتونة، ودار ريحة الكسكسي بالعصبان، ودار قاتو الدرع بالعطرشية، ودار ريحة الفريكاسي، ودار ريحة المبطن بالخرشف، ودار حلالم بالقديد، ودار ريحة المعقودة بالرنقة، وإلا ملوخية، وإلا مدفونة، بناضج، مدموجة، وساعة على ساعة ريحة البخور، وشق وداد، وإلا ريحة زليزية الحرقوس .. والخبز اللي كانو يطيبوه في الديار أنواع وأشكال عد وأغلط : خبز قمح، وخبز شعير، وخبز ذرة، وخبز مبسس، وخبز طابونة، وكسرة، وخبز غناي، وخبز فطير، وخبز أبراج، وخبز الشطيرة بالعظم، وخبز مالح بالدجاج والزوايد وإلا باللحم، إلخ .... يا حسرة يا زمان

نشر المرحوم الحبيب المخ هذه المقالات في أواخر السبعينات في بعض الصحف والمجلات وبقيت متفرقة حتى وفاته سنة 2019. ووفاء من شقيقه محمود عمل على جمعها -أو على الأقل ما أمكنه الوصول إليه منها- وذلك لنشرها في كتاب ينقل فكر صاحبها للقراء في انسجامه وتكامل عناصره.