Par un de ces hier, vieux d'une éternité, par un de ces ailleurs distant d'un monde, par une de ces aubes qui soulèvent siècle et millénaire, il fut un temps pour le sacrifice, une époque nébuleuse de ténèbres, où par le meurtre des gosses, on veillait à apaiser la colère des dieux, je n'ai pas d'enfant, je n'ai pour offrande que mes mots, mes phrases brulées, calcinées dont la fumée je l'espère, remonte vers la demeure céleste, de Zeus, de Tanit et des anges oisifs. Si les dieux perpétuellement enragent, c'est qu'à chaque humaine naissance, ils perdent quelque chose d'eux même, une lumière, un souffle, une tentation, qu'on leur arrache plus qu'ils ne les donnent. Alors holdup les amis, allons trinquer et fêtons l'inespéré butin de nos jours et même celui inavouable de nos nuits.

الروايح اللي كانت تفوح مالمدينة، كانت تهز عروش القلب، شنية روايح؟ كان بنادم كي يتعدى كل دار يشم فيها ريحة تفولغ المخ .. دار تشم فيها ريحة معجون السفرجل بالقرفة وعود القرنفل، و ار ريحة الملاوي بزيت الزيتونة، ودار ريحة الكسكسي بالعصبان، ودار قاتو الدرع بالعطرشية، ودار ريحة الفريكاسي، ودار ريحة المبطن بالخرشف، ودار حلالم بالقديد، ودار ريحة المعقودة بالرنقة، وإلا ملوخية، وإلا مدفونة، بناضج، مدموجة، وساعة على ساعة ريحة البخور، وشق وداد، وإلا ريحة زليزية الحرقوس .. والخبز اللي كانو يطيبوه في الديار أنواع وأشكال عد وأغلط : خبز قمح، وخبز شعير، وخبز ذرة، وخبز مبسس، وخبز طابونة، وكسرة، وخبز غناي، وخبز فطير، وخبز أبراج، وخبز الشطيرة بالعظم، وخبز مالح بالدجاج والزوايد وإلا باللحم، إلخ .... يا حسرة يا زمان

بأسلوبه المتفرد، يصطحبنا د. أحمد خالد توفيق إلى رحلة ممتعة مليئة بالإثارة من النرويج إلى الولايات المتحدة، مرورا بليبيريا ومصر وأستراليا، قبل أن يستقر عند خط الاستواء. يطرح العديد من الأفكار الجريئة ليظل السؤال: هل يمكن لرجل واحد أن يُصلح العالم، حتى لو كان يؤمن بأنه الشخص المناسب الذي جاء في الزمن المناسب ليقوم بالمهمة المناسبة ؟

Tout se fond, se confond et, à terme, s'effondre. Présent et passé se mêlent délibérément. Temps et espace se confrontent, perturbant mon atmosphère, bouleversant mon existence, et dévastant ma vie.
Je n'y suis plus. Je ne suis rien. Je me perds. Je m'oublie.
Je n'en peux plus.
Qui suis-je ?
Le présent s'effondre. Le passé s'installe.

Un conte traditionnel Tunisien. Cette retranscription s'inspire de versions de différentes conteuses Tunisiennes mais également des publications de l'Institut des Belles Lettres Arabes, dans les années 1940.

L'histoire est écrite en arabe Tunisien et en français pour un plaisir de lecture dans les deux langues. L'arabe Tunisien est la langue parlée en Tunisie. Il a véhiculé ce conte jusqu'à nous. Le sens de la lecture en arabe, de droite à gauche, à été choisi, car il participe à vous plonger dans l'univers de ce conte.

قصاصات تحوى العديد والعديد من الأفكار يحمل بعضها مضامين الفلسفة المبسّطة جدا، والبعض الآخر يحمل السخرية اللاذعة والتهكم الواضح من كل شئ، ربما حتي من هذه القصاصات ذاتها

آاااااي عندي وجيعة وجيعـة تشـوي، تشوشـط، تقرص، تسـطر، تـدڤ، تحـرق. قالـولي حريّة، قلتلهـم ربطيّـة وحبس بحكـم مؤبّد, عالم مدردر، مزفطر، رهدان، سكبان، واطي، مخاوز، دوني … عالم سيّب ضبوعتو، ليل هيّج ذيوبتو. مغاغـر بحنوشـاتهم، بحـورات ببالّعاتهـم، صحـاري بعواصفهـم، قوايـل بشـواطنهم، وانـا نتفـرج ونبلـع ونغص. نحب نحمر ونحرقص وندبّغ، نحب نكحل ونَصبغ ونتصّدر، نحب نبكي ونصيح ونعيّط، نحب نفرح ونغنّي ونشطح، نحب نكس! نحب ندڤدڤ واللي يجي قدامي نمشيه زيزي، يا دنيا وينك توّحشتو زينك .... جاوبنـي، كلمنـي، عنّقنـي، أمسـحلي دمعتـي، طبطبـلي عـلى كتفـي وقـلي علاش؟ تـي عـلاش يصـر فيّا هـذا الـكل؟

Raouf Medelgi : " l'heure où la désillusion s'empare de chacun et s'enracine de plus en plus dans le cœur du Tunisien, où la production littéraire post-révolution dépeint une société à la dérive, en proie au désenchantement et à la violence, Le Miracle de Méméti se place en porte-à-faux du pessimisme latent car si la situation est délicate, la foi en un avenir meilleur n'est pas impossible. "

مقالات ساخرة مضحكة احيانًا ومبكية احيانًا لشدة واقعيتها وملامستها لما نعيشه ... ضحكات تلمس الواقع والأمور الحياتيه التي نواجهاها يوميا. بكفاءة، يمكن تسميتها كوميديا سوداء

بعد خمس سنوات من العُزلة الاختيارية يستأنف الدكتور يحيي راشد عمله في مستشفى العباسية للصحة النفسية، حيث يجد في انتظاره مفاجأة .. في «8 غرب»؛ القسم الذي يقرر مصير مُرتكبي الجرائم، يُقابل صديقا قديما يحمل إليه ماضيا جاهد طويلا لينساه، ويصبح مصيره فجأة بين يدي يحيي .. تعصف المفاجأت بيحيي وتنقلب حياته رأسا علي عقب، ليصبح ما بدأ كمحاولة لاكتشاف حقيقة صديقه، رحلةُ مثيرة لاكتشاف نفسه أو ما تبقي منها
يأخذنا أحمد مراد إلي كواليس عالم غريب قضي عامين في دراسة تفاصيله، رحلة مثيرة نستكشف فيها أعمق وأغرب خبايا النفس البشرية

Par une nuit brumeuse de décembre, une jeune femme est repêchée dans la Seine au niveau du Pont-Neuf. Nue, amnésique, mais vivante.
Très agitée, elle est conduite à l'infirmerie de la préfecture de police de Paris... d'où elle s'échappe au bout de quelques heures.
Les analyses ADN et les photos révèlent son identité : il s'agit de la célèbre pianiste Milena Bergman. Mais c'est impossible, car Milena est morte dans un crash d'avion, il y a plus d'un an.
Rapahël, son ancien fiancé, et Roxane, une flic fragilisée par sa récente mise au placard, se prennent de passion pour cette enquête, bien décidés à éclaircir ce mystère : comment peut-on être à la fois morte et vivante ?