… Mais, curieusement, l'image initiale qu'il avait de cette femme n'a nullement été altérée dans son esprit. Sa silhouette mince, son regard profond, son sourire d'une douceur infinie, ses gestes si calmes s'y étaient imprimés à jamais. Se mentirait-il donc à lui-même s'il refusait d'admettre que c'était bien le souvenir des années de sa vie avec Beya qui avait envenimé les premières années de son mariage avec Jamila ?

يحتوي الكتاب على دراسة لعناصر الّلغة الدّارجة، وأصل الكلمات،والامثال الشّعبيّة،وأغاني الافراح، و نصوص هزليّة، والشّخصيات الخرافىّة كجحا و عبد الصّمد و عزوزة السّتوت.

زامـــ202ــا هي رواية تتعانق فيها الأسطورة والخرافة، ويتمازج فيها الخيال والتّاريخ، وتتصاهر فيها عوالم الأرض ومدارات النّجوم ... وفيها تذوب الحدود بين أبعاض الزّمان ... وتتراكب تضاريس المكان ... فأنت لا تنفكّ تجول مع شخوصها في المعالم الثّابتة من المكان فتراه ينبض بها في حركاتها وفي سكناتها ... هي قصّة تمضي بك إلى أبعاد ماضية تبعثها فيك من جديد ثمّ تطوّف بك بعيدا في القادم من الأزمان... فيكبر فيك الحلم ويستبدّ بك فيملك عليك منافذ الوجود... يفتحها أمام ناظريك فتمضي فيها محلّقا عاليا فعاليا بلا حدود

L'histoire de chaque femme est un conte original et admirable. Alors, quand cette histoire est celle d'une petite algérienne transformée en femme tunisienne, cela devient magique !

Suite à une rupture douloureuse, la narratrice, plongée dans un profond désarroi essaie tant bien que mal de se distraire de sa souffrance. Elle fera des rencontres qui vont la mener au plus profond de son être et peut-être l’amener à se connaître.

الروايح اللي كانت تفوح مالمدينة، كانت تهز عروش القلب، شنية روايح؟ كان بنادم كي يتعدى كل دار يشم فيها ريحة تفولغ المخ .. دار تشم فيها ريحة معجون السفرجل بالقرفة وعود القرنفل، و ار ريحة الملاوي بزيت الزيتونة، ودار ريحة الكسكسي بالعصبان، ودار قاتو الدرع بالعطرشية، ودار ريحة الفريكاسي، ودار ريحة المبطن بالخرشف، ودار حلالم بالقديد، ودار ريحة المعقودة بالرنقة، وإلا ملوخية، وإلا مدفونة، بناضج، مدموجة، وساعة على ساعة ريحة البخور، وشق وداد، وإلا ريحة زليزية الحرقوس .. والخبز اللي كانو يطيبوه في الديار أنواع وأشكال عد وأغلط : خبز قمح، وخبز شعير، وخبز ذرة، وخبز مبسس، وخبز طابونة، وكسرة، وخبز غناي، وخبز فطير، وخبز أبراج، وخبز الشطيرة بالعظم، وخبز مالح بالدجاج والزوايد وإلا باللحم، إلخ .... يا حسرة يا زمان

Dans ce roman l’auteur retrace le parcours de Hlima et de ses quatre enfants, il n’est en effet question que de personnages en désarroi, fragilisés par les hantises du passé dans un monde miné par les incertitudes et de couples à la dérive se débattant désespérément contre l’indifférence et l’ennui.

رقصت عفاف ليلة الحفل السّاهر على أنغام الموسيقى الشرقية دون تحفّظ فأبدعت. غمرها في تلك الليلة فرح و حبور مفاجئان لم تعرف سرّ حلولهما دون مقدمات أو مبرّر أو تفسير كمراهقة تكتشف براعم جسدها الزّهري. كانت تشعر بعينيه العسليتين تجوبان أرجاء جسدها. تعوّدت نقر عيون الرّجال على جسدها المُفعم أنوثة. ارتاحت لمرور عينيه فرقصت له وحده. لم تكن عيناه وقحتان بل كانتا حريريّتان حنونتان مُداعبتان ينساب منهما اشتهاء ناعم كريش نعام. استسلمت راضية مرضيّة لعينيه. كانت تحسّ بعيون الآخرين كريهة وقحة متلصّصة لزجة كمخاط. لم تهتم بشيء إلا بالرقص و بعينيه. كان جسدها خفيفا كنسمات ربيع قادم. قالت وجسدها يرتعش في رقصة على أنغام أغنية لأم كلثوم وعيناها تخترقان عينيه : "هذا الرّجل لي" دون أن تعطي أهمية للموانع و المتاريس والأعراف

عليك أولا أن تختار ثلاثة أعداء لك تكون متأكدا من كونهم لم يعد يرجى فيهم إصلاح و أنهم يستحقون الإندثار، أعداء تتمنى أن تتخلص منهم و تعاقبهم و نحن سنتكفل بقتل هؤلاء المجرمين لكن مقابل شرط وحيد : سنطلب منك بعد شهر من تنفيذ العملية أن تنخرط في منظمة "الخمسة" و سنعين لك نحن مجرما ستتكفل أنت بقتله فيما بعد بنفسك، و طبعا خلال هذه المدة سيتم تجنيدك و تدريبك لهذه المهمة مقابل دفعة أولى من المال و عند إنتهائك من العملية ستصرف لك بقية الأموال، و إن أعجبك العمل معنا بإمكاننا منحك ثقتنا في الإنضمام الكلب للمنظمة، لحين تكليفك بعدة مهام أخرى مع الإشارة أنك ستتمتع بحماية جسدية و قانونية من السلطة العليا يعني حتى في صورة ما واجهت بعض التتبعات العدلية فنحن سنتكفل بتوفير كل الآليات لحمايتك و طمس كل معلومة أو تاريخ أو إسم أو جريمة خاصة بك، تهريبك، المرافقة في المحاكم...

Adam, jeune homme d'origine tunisienne vivant à Paris, s'était longtemps imaginé que la seule barrière qui le séparait du bonheur était sa situation professionnelle. Il était convaincu que le jour où il deviendrait écrivain, son existence coulerait d'elle-même, comme une rivière sans fin.

Quand son premier roman a fini par être publié, il a quitté son travail pour se consacrer à l'écriture. Il se voyait déjà entrer avec fracas dans le panthéon des génies littéraires. À cette époque, il vivait avec la femme qu'il aimait et tout allait bien, trop bien peut-être ... Car c'est justement dans ces moments-là que les tourments de la vie se glorifient de leurs plus grandes irruptions ...

Vie que je t’aime !

La vie, c’est lorsque vous mettez de la musique tellement fort, que vous ne pouvez plus vous entendre penser…

Quand vous enlacez vos enfants à ne plus pouvoir les relâcher…

Quand vous ouvrez les fenêtres,  et que vous respirez  l’air frais à plein poumons….

C’est aussi votre petit déjeuner dans un café que vous adorez.

Votre première cigarette du matin en pensant à vos projets de la journée.

Oui, c’est ça la vie, mais malheureusement pas que,  car la vie c’est aussi lorsque vous avez un cancer alors que vous ne vous en doutiez pas.

Et lorsque vous décidez de le vaincre alors que vous n’en avez pas la force.

Cette force qu’il vous faut pour pouvoir continuer votre chemin.