على غرار الملاحم الشعرية الكبرى, يسعى الشاعر في الصفر إلى إعادة تصوير السعي الإنساني المحموم و المأساوي نحو كشف كنه الوجود. الصفر : بحث عن فجر المنطلق والأس الأول وعلة العلل. مزيج فريد بين شاعرية المسير وتراجيدية المواقف

اذا صادفت ووقعت بين يديك حلية ذهبية او حتى فضة عتيقة او اثرية, فاعلم ان و راءها قصة حب ثم قصة ثم رواية.

هذا الخلخال طوح بصاحبته في مغامرة اخرجتها من دارها بالكاف الى نجوع العربلن ثم الى حاضرة تونس ثم نفاها الباي الى جزيرة قرقنة و لم تنقذها من منفاها سوى يد رجل كان السبب في ماساتها.

نحن أبناء القرن الواحد والعشرين، غارقون حتى النخاع في خوارق التكنولوجيا، عبدة « الإنجيل الجديد »، دعاة الديمقراطية والحضارة العالمية الكبرى، والباحثون عن ذواتنا بين جماليات الألوان والردع لقوانين الحداثة، وها نحن نتبع أجدادنا السابقين مفتشين بين الكتب واللوحات عن مجد لهذا الإنسان الغريب، آملين من الدولة الحديثة کرامة تحفظ شتات هذا الأخير من هواجسه

لقد نشأنا على أنقاض القوانين الكلاسيكية وشهدنا على ثورات العالم العربي. شهدنا تحطم هذا الإنسان المعاصر وهو يحصي خيباته ويشحذ قانونا ينصفه

تشتّتنا أمام تعدد الثقافات، طالبنا مرارا بسعادتنا، فرحنا، أحلامنا، وجودنا، وكل ما اقترفت آمالنا من ذنوب وانتظارات

On se croit tous maîtres de notre destin quand d'un seul coup, on ne l'est plus.

Quarante minutes de sommeil changent ma vie, moi, Shayan, un jeune allemand de vingt-neuf ans. Tout juste sorti d’un échec sentimental, je croise par hasard une jeune fille irrésistible venue faire un stage de médecine en Allemagne. Croyant être tombé amoureux de Sophia, une belge d’origine italienne, je vis avec elle les meilleurs... et les pires moments de ma vie.

On nous dit tous que l'amour nous rend aveugle. Je confirme! J'étais aveugle, je n'ai pas vu les choses venir. Pourtant, beaucoup m'avaient prévenu, certains par sagesse, d'autres par jalousie. Qu'importe... le résultat est le même. Je repars à zéro, comme Sisyphe.

إن مشاعرنا جزء منا إذا أخفيناها أخفينا جزء من شخصيتنا، أنا كبت مشاعري بما يكفي إلى أن تحولت إلى خلايا سرطانية قد تودي بحياتي، بما أني الآن هنا، على الحافة بين الموت والحياة، قررت أن ألفظ كل ما ينهشني من الداخل، أن أتقيأ هزائمي وانكساراتي، أن أتحرر من مشاعري الدفينة القاتلة، قررت أن أشفى من مرضي، لن يطالني الموت هذه المرة، سأسرق عمرا جديدا من فكه

La quête de l'inconnu conduit toujours à une découverte. Un malheur, un bonheur, tout peut basculer instantanément dans le quotidien. L'un et l'autre, se présentent toujours sans qu'on y soit préparé et, à la vitesse grand V. Le simple voyage de Mayline, allait rencontrer bien des rebondissements, elle ignorait où cela allait la conduire. Malgré tout, elle décida quand même d'aller à la rencontre de cet inconnu.

الكتاب هذا ما يشبه لحتى كتاب قريتوه، كتاب باش يرجكم، باش يمسكم في الجواجي، باش يبدل نظرتكم للدنيا، ومكمش باش تخرجوا منو سالمين

A l'âge de huit ans, un jeune garçon reçoit pour son anniversaire, de la part de ses parents, deux présents qui vont façonner toute son existence : le livre de Saint Exupéry, le petit prince, et le poème de Kipling "tu seras un Homme mon fils" encadré, chiné dans une brocante. Il essayera, une grande partie de sa vie, de percer le secret partagé par le renard ; "On ne voit bien qu'avec le cœur, l'essentiel est invisible pour les yeux". Il ira à la rencontre de cet essentiel qui permettra d'écrire, à son tour, un poème sur la vie pour le transmettre à tous les enfants du monde, les petits et les grands, et à toutes les générations futures. Un cadeau pour la vie ...

يموت ضمير الأنثى بتكرارية الفعل حتى يصبح من نسج الضمير ذاته فلا يحسه جسمًا غريبًا فيقاومه. أو لأقل هكذا مات جسد ضميري بعد أن نحل وذبل شيئًا فشيئًا حتى ركلته روحه صاعدة لبارئها.. ولأقل أنه عاش على فراش الموت سنواتٍ يقاوم علاته ومرضه حتى أوشكت الهزيمة فقد سقط لمرض مُزمن تآكلت على أثره عظام الجسد إلى أن ذاب كل شيء ..

يقولولي العالم هذا مزيان، يكذبوا علينا، العالم هذا ما يشبهليش ما عندوش بوسة الخالة إلي في كف يديا، لا الورد إلي على خديا، ما عندوش لمعت عينيا. ما عندوش السر إلي في رموش كل بنية، العالم هذا كذاب، ما تمشي فيه حتى نصيحة، كل يوم يعطيك طريحة و زيد يغزرلك بعين صحيحة، يلعب بيك، يبيعك و يضحك على شاريك. نحب نغني ما تسرقوش صوتي مني، نحب نطير مع الأطيار، نحب يهديولي نوار و مالرماد تشعل النار

Elle est sur le pont d'un bateau qui traverse Gibraltar. Elle se sent palpiter, dans la lumière de l'eau et du ciel. Elle part. Elle pense à Ibn Battouta et au temps des voyages sans papiers. Elle pense à ceux qui sautent le mur, qui attendent des jours et des semaines, cachés sur les hauteurs , tendus vers leur but, avant de s'élancer sur le mur pour atteindre l'autre côté, là où on leur interdit d'aller. Elle pense au temps où elle n'avait pas de papiers pour rester de l'autre côté, elle pense au temps où des hommes en armes ont traversé le détroit et au temps où des hommes en armes l'ont franchi encore en sens inverse, fuyant devant ceux-là mêmes dont les descendants ont carrément construit un mur en béton surmonté de barbelés et de miradors, croyant couper ainsi le passage ...