Une écriture de liberté qui vous porte à travers d'innombrables voyages, réels ou inventés, dans un Orient subjectif, vous conduisant au plus près de l'être. On y retrouve, au cœur, la femme et l'homme, dans une altérité originelle, fondatrice. Charnel et spirituel se conjuguent incessamment, poussent les limites vers la lumière.

قيل عن  رواية حدث في تلك الليلة للكاتب والصحفي محمود الحرشاني انها رواية الاحداث المنسية فهي تكشف الغطاء مثلما قال عنها الناقد عباس سليمان عن مرحلة مهمة من تاريخ تونس غنية بالاحداث ولكن قلما توفرت للروائيين الجراة للاقتراب منها فتره نهاية الستينات وعشريه السبعينات وما شهدته من احداث سياسية واجتماعية وبداية تشكل مرحلة مهمة جديده في تاريخ تونس فضاءاته الطبيعية الجامعة التي كانت الفضاء الرحب الذي يعبر فيه الطلبة القادمون من كافة جهات البلاد عن رواهم واحلامهم التي تختلف بالضروره عن وجهة نظر السلطه

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

تعتبر هذه النصوص إضافة حقيقية يجد فيها دارسو الشابي طلبتهم، ففيها من إشراق لغته، و مذهب أخيلته، و بديع صوره، ووقد أحزانه و مؤتلق و طنيته ما لا يدانى . إن الصورة الفنية عنده لا تقوم على المجاز و الاستعارة فقط كما هو الشأن في القديم، و انما تقوم الى ذلك على جماليات الأنظمة اللغوية ( الصوتية و الصرفية و النحوية) ، فمن خلال النظام الصوتي لكلمات الشاعر الشفافة تتبدى الحروف و المقاطع نغما لافتا كما يتبدى دور التعدد الصوتي في البنية الموسيقية ، و تتضح جماليات النظام الصرفي في الدور الجمالي للصيغ. أما جماليات النظام النحوي فتتجلى في بناء الجمل و خصائص تكوينها و المواقع النحوية للكلمات و أثر كل ذلك في بناء علاقات تركيبية جديدة، و من ثم فالصورة الفنية عند الشابي أوسع بكثير من المجاز و الاستعارة، و الموسيقى الشعرية أوسع بكثير من العروض

“منذ أن جاءتنا اولى التفاسير المدونة مع ذلك المنسوب إلى أحد تابعي التابعيين مقاتل بن سليمان، منذ ذلك الحين حتى يومنا هذا بقي المسلم وغيره ممن يهتم بالاسلام يستهدي طريقة في التعرف على معاني القرآن وألغازه من فضاءات استقر فيها التفسير على أرض التلاوة والترتيل لا على مفهوم القراءة الحق بمعناها الأوفى.”

« Mon père, on va bientôt vous demander de bénir le corps d'une femme à l'asile.

- Et alors, qu'y a-t-il d'extraordinaire à cela ? demandai-je.

- Sous sa robe, c'est là que je les ai cachés.

- De quoi parlez-vous ?

- Les cahiers... Ceux de Rose. »Ainsi sortent de l'ombre les cahiers de Rose, ceux dans lesquels elle a raconté son histoire, cherchant à briser le secret dont on voulait couvrir son destin.

Qu'est-ce que c'est bon d'écrire : Un désir pur et beau qui nous fait quitter ce monde pour rejoindre un autre, un monde refoulé, où la passion règne et où l'inachevé prime.

لأكتب … لأمد جسورا ، أدخل قوقعتي … أبحث عن ذاتي . ضباب كثيفة يحجبني عني … لفائف من الخوف … من الزيف .

حجاب رقيق أنيق زئبقي كالكذب الصادق . كيف أعبره ؟ من أكون ؟ سؤال يرج كياني ، أخاف هذيانه… أخاف صدقه. خوف التعري يطفئ وهج نفسي … يقتل توقها الدائم إلى التواصل إلى معانقة الآخر … إلى معانقة الحياة. كلما اتسعت الرؤيا ضاقت العبارة . و كلما تعمق الجرح لم تجرؤ عليه الكلمات .

ينطلق ثار ورفاقه في رحلتهم الغامضة، تاركين وراءهم نبوءة تنتشر في المملكة كالنار في الهشيم. وبينما يحرك كهنة آنون بيادقهم، يتوغل ابطالنا في أرض ملعونة، غابة الأساطير و الشعوب المنسية، فتستقبلهم أحوال الأحراش معلنة ضرورة دفع ضريبة مرورهم بالدم. فماهو مصير ثار و رفاقه في أعماق غابة الضياع ؟

Je prends mon envol au rythme des rimes ** Poussée par la résonnance des mots ** Aucun point n'arrête mes phrases ** Rien ne fait ployer mon verbe ** Ni prophètes, ni anneaux ** Le sourire au coin du cœur ** Deux colombes impriment le bas de mon dos ** Divinement imparfaite ** Imparfaitement divine ** Les chemins balisés ne peuvent draper ma peau ** Aux destins doucereux ** J'offre le sang de mes écorchures ** Telle une mer en rage ** Je ne tourne jamais la langue ** Je crache mes mots ** Aucun honneur ne traîne entre mes jambes ** Mon sein est nu ** Ma rose est savoureuse ** Mes racines sirotent ma terre ancestrale ** Mon âme emboîte les chemins du monde ** La liberté comme seul drapeau ..

Brasilia Café est mon premier roman et en ce sens, il constitue le mythe des origines. Son relatif succès avait été très inattendu pour moi, mais j'en avais découvert la source : C'est qu'il répercutait de manière poétique et spontanée le souvenir d'une époque heureuse et prospère pour la Tunisie. C'est à la demande de mes amis et de mes lecteurs qui n'avaient pas eu la possibilité de le trouver en librairie que j'entreprends une seconde édition. Leur frustration coïncide avec la mienne car c'était écrit d'un seul jet, comme on se délivre d'un secret longtemps contenu, et que je regrettais après coup de ne pas avoir pu développer quelques aspects, combler certaines lacunes et corriger certaines défaillances. C'est maintenant chose faite !

"Les quatre et une saisons" est un recueil de poèmes empreint de sensibilité, qui explore les saisons comme métaphores de la vie humaine. Le printemps symbolise l'éveil et la renaissance, l'été incarne la vitalité et la contemplation, l'automne reflète la mélancolie et les souvenirs, tandis que l'hiver représente le repos et la préparation à une nouvelle renaissance. Chaque saison dévoile des aspects profonds de la condition humaine, emmenant le lecteur dans une odyssée intime à travers les cycles de la vie.