"Qu'est-il resté des agonisants du Cambodge ? Une grande photo de la star américaine tenant dans ses bras un enfant jaune. Qu'est-il resté de Tomas ? Une inscription : Il voulait le Royaume de Dieu sur la terre. Qu'est-il resté de Beethoven ? Un homme morose à l'invraisemblable crinière, qui prononce d'une voix sombre : "Es muss sein !" Qu'est-il resté de Franz ? Une inscription : Après un long égarement, le retour. Et ainsi de suite, et ainsi de suite. Avant d'être oubliés, nous serons changés en kitsch. Le kitsch, c'est la station de correspondance entre l'être et l'oubli."

يوغل جمعة شنب، في مجموعته "بنت الحرام" في عوالم وجودية تجترح أسئلة عن الماهية والمصير والوجود، وتنشر أسئلة فلسفية غائرة تحت سطح مراوغ قوامه الحدث المألوف أو المحتمل، تذوب في السخرية التي تقترن بحسّ الفكاهة

Pierre et Françoise forment un couple libre, observé avec admiration et jalousie par leur entourage. Françoise s'est prise d'affection pour une jeune femme qui vit à Rouen et peine à définir son avenir : Xavière. Elle décide de l'accueillir à Paris pour tenter de la guider.

Par son attitude désinvolte, Xavière va amener Françoise à s'interroger sur son existence et sa relation avec Pierre, afin d'assumer sa liberté et celle des autres.

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

يغادر أستاذُ التاريخ أرضَ إفريقيّة في ندوةٍ علميّةٍ باليمن، ويجد فيها فرصةً للقاء أحد شيوخ الباطنيّة وفهم ما استغلق عليه من كنزٍ أثريٍّ وجدَه في قبرٍ قديمٍ، فإذا الصدمة من السرّ المدفون هائلةٌ: إنّها مزاميرُ شيخ الجبل، ساكن عشّ النسر، حسن الصبّاح، ورقائقُه وتعاليمُه ووصاياهُ

وهكذا يصبح الأستاذُ نابشُ القبر طريدًا يلاحقه هؤلاء لحرق الكنز المشؤوم ويطارده آخرون يبتغون إرثَ سيّدهم المقدّس، ويصرّ هو على كنزه إذ رأى فيه ثروةً وطنيّةً يستكشف من ورائها مناطق غارقةً في الظلمة من تاريخ أخطر فرقةٍ عرفها العصر الوسيط. وتبدأ رحلة المشاعر المضاربة: نشوة المُكتشِف يفكّ الطلاسم ورموز المزامير، ورعب الهارب يجدّ في إثره الحشّاشون ورجال الشرطة

كان كل ما فيها يبكي، ولذلك تسرع إلى غرفتها حتى تصلها قبل اهتداء الدمع لعينيها، فتلقي بنفسها على ما سموه فراشا، وتبدأ بتحسس جسدها كله محاولة الإطباق عليه بكفيها لعلها تسكت بكاءه. والعينان تسكبان كل ما يرد إليهما من ماء مالح. كانت تموج في فراشها وهي تتحسس جسدها وتحاول ضبط تنفسها المتفلت لو أن أي عاملة من العاملات في المأوى وضعت أذنها على باب غرفة هيفاء لاستمعت إلى خليط أصوات عجيب. يعرف الناس صوت البكاء، ومع كل تنوعه واختلافه من إنسان إلى آخر، يظل صوتا معروفا وقابلا للإدراك، أما صوت مكابدة البكاء وكبته، فهو صوت غريب لا يتشابه فيه بشريان

J'avais dix-sept ans, uniquement. J'avais des rêves, des ambitions … Je voulais terminer mes études, devenir enseignante, orner ma vie, visiter les musées, les îles et les pays. Je voulais être libre comme la mer, comme l'air, comme le vent! Je voulais être une femme indépendante. Je n'ai jamais aimé le sentiment d'être possédée. Mon désespoir était profond, si profond. Aux vacances d'été, tout était préparé. Je me résignais à mon destin. J'ai porté une robe blanche comme toutes les mariées.

« Mon père, on va bientôt vous demander de bénir le corps d'une femme à l'asile.

- Et alors, qu'y a-t-il d'extraordinaire à cela ? demandai-je.

- Sous sa robe, c'est là que je les ai cachés.

- De quoi parlez-vous ?

- Les cahiers... Ceux de Rose. »Ainsi sortent de l'ombre les cahiers de Rose, ceux dans lesquels elle a raconté son histoire, cherchant à briser le secret dont on voulait couvrir son destin.

مجموعة قصصية عددها 11، تدور أحداثها في أزقة تونس العتيقة وقد راوحت بين الخيال و الواقع لكلٍ منها حكاية مختلفة

في المحصلة، الحياة أسطورة نبتدعها لنبرر وجودنا، وفي محصلة شبيهة فإن جنوحنا نحو ضرورة تبرير هذا الوجود هي سره والإثبات الوحيد على كينونته، أي على وجودنا

" Le Ciel reflète sa beauté sur la Mer
Il rougit, timide qu'il est !
Il pleut, fragile et si fier
Et parfois, froid et bleu ... Quelle Beauté ! "

ينطلق ثار ورفاقه في رحلتهم الغامضة، تاركين وراءهم نبوءة تنتشر في المملكة كالنار في الهشيم. وبينما يحرك كهنة آنون بيادقهم، يتوغل ابطالنا في أرض ملعونة، غابة الأساطير و الشعوب المنسية، فتستقبلهم أحوال الأحراش معلنة ضرورة دفع ضريبة مرورهم بالدم. فماهو مصير ثار و رفاقه في أعماق غابة الضياع ؟