Très jeune, Rahmana est d'une grande beauté. Elle fait tourner les têtes et fait battre les cœurs. Mais elle est condamnée à vivre dans l'infortune. En effet, ses rêves sont trop grands pour trouver leur réalisation dans le cadre du faubourg de Bab Souika. Une telle beauté n'est pas destinée à être enfermée dans une maison ordinaire. Ce serait un crime. Or, non loin de chez elle, à un jet de pierre, s'élèvent les palais somptueux. Du fond de la médina, son ambition la projette vers les hauteurs de La Kasbah, vers la gloire, la vie dans l'aisance et le pouvoir. Certes, seuls quelques pas séparent la jeune fille du palais mais nombreux sont les obstacles qui se dressent sur son chemin pour l'empêcher d'atteindre son but.

الكتاب هذا ما يشبه لحتى كتاب قريتوه، كتاب باش يرجكم، باش يمسكم في الجواجي، باش يبدل نظرتكم للدنيا، ومكمش باش تخرجوا منو سالمين

"Qu'est-il resté des agonisants du Cambodge ? Une grande photo de la star américaine tenant dans ses bras un enfant jaune. Qu'est-il resté de Tomas ? Une inscription : Il voulait le Royaume de Dieu sur la terre. Qu'est-il resté de Beethoven ? Un homme morose à l'invraisemblable crinière, qui prononce d'une voix sombre : "Es muss sein !" Qu'est-il resté de Franz ? Une inscription : Après un long égarement, le retour. Et ainsi de suite, et ainsi de suite. Avant d'être oubliés, nous serons changés en kitsch. Le kitsch, c'est la station de correspondance entre l'être et l'oubli."

Une écriture de liberté qui vous porte à travers d'innombrables voyages, réels ou inventés, dans un Orient subjectif, vous conduisant au plus près de l'être. On y retrouve, au cœur, la femme et l'homme, dans une altérité originelle, fondatrice. Charnel et spirituel se conjuguent incessamment, poussent les limites vers la lumière.

Pierre et Françoise forment un couple libre, observé avec admiration et jalousie par leur entourage. Françoise s'est prise d'affection pour une jeune femme qui vit à Rouen et peine à définir son avenir : Xavière. Elle décide de l'accueillir à Paris pour tenter de la guider.

Par son attitude désinvolte, Xavière va amener Françoise à s'interroger sur son existence et sa relation avec Pierre, afin d'assumer sa liberté et celle des autres.

يقولولي العالم هذا مزيان، يكذبوا علينا، العالم هذا ما يشبهليش ما عندوش بوسة الخالة إلي في كف يديا، لا الورد إلي على خديا، ما عندوش لمعت عينيا. ما عندوش السر إلي في رموش كل بنية، العالم هذا كذاب، ما تمشي فيه حتى نصيحة، كل يوم يعطيك طريحة و زيد يغزرلك بعين صحيحة، يلعب بيك، يبيعك و يضحك على شاريك. نحب نغني ما تسرقوش صوتي مني، نحب نطير مع الأطيار، نحب يهديولي نوار و مالرماد تشعل النار

تعتبر هذه النصوص إضافة حقيقية يجد فيها دارسو الشابي طلبتهم، ففيها من إشراق لغته، و مذهب أخيلته، و بديع صوره، ووقد أحزانه و مؤتلق و طنيته ما لا يدانى . إن الصورة الفنية عنده لا تقوم على المجاز و الاستعارة فقط كما هو الشأن في القديم، و انما تقوم الى ذلك على جماليات الأنظمة اللغوية ( الصوتية و الصرفية و النحوية) ، فمن خلال النظام الصوتي لكلمات الشاعر الشفافة تتبدى الحروف و المقاطع نغما لافتا كما يتبدى دور التعدد الصوتي في البنية الموسيقية ، و تتضح جماليات النظام الصرفي في الدور الجمالي للصيغ. أما جماليات النظام النحوي فتتجلى في بناء الجمل و خصائص تكوينها و المواقع النحوية للكلمات و أثر كل ذلك في بناء علاقات تركيبية جديدة، و من ثم فالصورة الفنية عند الشابي أوسع بكثير من المجاز و الاستعارة، و الموسيقى الشعرية أوسع بكثير من العروض

J'avais dix-sept ans, uniquement. J'avais des rêves, des ambitions … Je voulais terminer mes études, devenir enseignante, orner ma vie, visiter les musées, les îles et les pays. Je voulais être libre comme la mer, comme l'air, comme le vent! Je voulais être une femme indépendante. Je n'ai jamais aimé le sentiment d'être possédée. Mon désespoir était profond, si profond. Aux vacances d'été, tout était préparé. Je me résignais à mon destin. J'ai porté une robe blanche comme toutes les mariées.

شنوة تعمل في حياتك؟

سألوكمشي نهار اللّي ما عملتوش في حياتك؟

شنيّة القراية اللّي تمنيت تقراها و ما قريتهاش؟ شنية الخدمة اللّي تمنيت تخدمها و ماخدمتهاش ؟

شنوّة السبور اللّي تمنّيت راك ترانيتو في الصغرة سنين؟

شكون الانسان اللّي حبّيتو و ما حبّكش؟ شنيّة الريحة اللّي ترجّعك غشّير عمرو أربعة؟

شنوّة يخوّفك؟ شنوّة اللّحن اللّي كي تسمعو تخرج من سينتك؟ شنيّة الغناية اللّي تحسّها تحكي عليك؟

شنوّة السرّ اللّي تحشم بيه و قعد مخبي في وسطك و عمرك لا حكيتو لحد؟ كيفاش عاودت قمت بعد آخر تكسيرة تفتفتت فيها روحك؟

أناهو أكثر كتاب أثّر فيك؟

قدّاش من مرّة حسّيت روحك وحدك و انت بين العباد؟

شنوّة تعنيلك الحريّة وهل انّو لحمك يتقشعر كي تسمع السولاميّة؟ شنوة الفيلم اللّي بكيت فيه من جواجيك؟ شكون حبّك الأول؟ أحكيلي عليه و على خزرتو و لون عينيه؟

« Mon père, on va bientôt vous demander de bénir le corps d'une femme à l'asile.

- Et alors, qu'y a-t-il d'extraordinaire à cela ? demandai-je.

- Sous sa robe, c'est là que je les ai cachés.

- De quoi parlez-vous ?

- Les cahiers... Ceux de Rose. »Ainsi sortent de l'ombre les cahiers de Rose, ceux dans lesquels elle a raconté son histoire, cherchant à briser le secret dont on voulait couvrir son destin.

" Le Ciel reflète sa beauté sur la Mer
Il rougit, timide qu'il est !
Il pleut, fragile et si fier
Et parfois, froid et bleu ... Quelle Beauté ! "

ما بعد الثورة.. حكاية زينب، بنيّة "حومة" في ١٧ سنا، يزوّجوها عايلتها ( يبيعها الخو الكبير )، و من وقتها هي في رحلة بشعة تحكمها ناس شريرة و دم و إرهاب و بيع و شرا.. زينب ذكية تدفن مشاعرها وقتيّا، و توصل تولي "عشيقة" أمير ليبي، تدبر برشا فلوس، المهم الإرهابي اللي معاها يموت، و هي تروح لتونس بهوية جديدة و بعد برشا هم و وقت. في تونس، نتعرفو بشكل أعمق على رواسب ما كان عائلتها ( أم تاعبة و خو) ، حبً الطفولة غسان من عايلة متواضعة يقرا حقوق، و المحامي نجيب.