من المداخل الكثيرة الممكنة لقراءة أعمال نبيهة العيسى القصصية مدخل الالتزام بما هو آلية قراءة و منهج في الكتابة ووجهة رؤيوية . فعلى تعدد المواضيع و القضايا التي تتناولها القصص القصيرة في هذا الكتاب تضل الأنظار مشدودة إلى معاناة الإنسان و أوضاعه الأكثر إحراجا في وجوده المتعدد اجتماعيا و ا قتصاديا و عاطفيا و جندريا .... و ضمن هذه القضايا تلازم الكتابة شرائط الفن الأقصوصي الكبرى, و ما استقر من مغامرات تحديثها و تطوير أساليب كتابتها , حتى يصبح الكتاب في وجه من وجوهه ديوانا لفنون القص القصير يعكس شروطها و آلياتها في أجلى صورة و أوضحها

الناشر

Volontairement mystérieuse et discrète sur son identité, Delphine H. nous dévoile l'histoire de sa mère, une jeune fille issue d'une famille de paysans modestes, accablée d'une double peine car souffrant d'un léger handicap mental et en état de grossesse suite à un viol.

Impressionnant de réalisme, si émouvant et parfois drôle, ce récit imaginaire fort et vif de Delphine H. décrit avec lucidité le regard impitoyable que porte la société sur le handicap et la condition de «fille mère» dans la Tunisie des années 70 - 80.

Une histoire de déboires et d'amour qui ne laissera personne indifférent.

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

Le cimetière des livres oubliés 2 Tome 2

Dans la Barcelone des années 1920, un jeune écrivain éperdument amoureux accepte un mystérieux contrat avec un éditeur parisien, sans se douter que cela va le conduire à mettre en danger la vie des personnes qui lui sont chères. Parution en Babel du volume 2 de la saga «Le Cimetière des livres oubliés», qui a fait la notoriété de Carlos Ruiz Zafón.

كلّما صُغْتُ بالدَّمعِ والتَّنْهِدَاتِ مَعْنى
تَبَسَّمَ وَعْدٌ
وَعَادَتِ الرّوحُ
لِجِسْمِ شقيّ
أَثْقَلَتْهُ الوُعُود
هُوَ حُبُّهَا
يبذُرُ في الشَّعْرِ مَفْرَدَاتِ الوُجُود
فَتَحْلُو الْكِتَابَةُ
وَلا أَسْأَلُ عَمَّا تَحِيكُ أَيَّامِي وَعُمْرِي مِنْ صُنُوفِ العَذَابُ
لأني
نَقَعْتُ
في الحِبر
قلبي
فَذَابْ

لأول مرة أطرح سؤالا لم يطرح من قبل بوضوح، وهو أيهما أسبق إلى ابتكار علم الاجتماع ومنهج البحث التاريخي: ابن خلدون أو البيروني؟ لقد نحوت إلى التفكير فيما هو غير مفكر فيه، متشوقا إلى حل المستغلق ومتطلعا إلى كشف ما هو كامن بغية الاهتداء إلى جلية الأمر ، ولا يكون ذلك إلا بإعادة النظر في كثير من الأقيسة المألوفة والأحكام السائدة، فإن التخلص من أسر المألوف والسائد هو الذي يمنح القدرة على اكتناه ما لم يكتنه، وعلى الظفر بما هو ممنع

Très jeune, Rahmana est d'une grande beauté. Elle fait tourner les têtes et fait battre les cœurs. Mais elle est condamnée à vivre dans l'infortune. En effet, ses rêves sont trop grands pour trouver leur réalisation dans le cadre du faubourg de Bab Souika. Une telle beauté n'est pas destinée à être enfermée dans une maison ordinaire. Ce serait un crime. Or, non loin de chez elle, à un jet de pierre, s'élèvent les palais somptueux. Du fond de la médina, son ambition la projette vers les hauteurs de La Kasbah, vers la gloire, la vie dans l'aisance et le pouvoir. Certes, seuls quelques pas séparent la jeune fille du palais mais nombreux sont les obstacles qui se dressent sur son chemin pour l'empêcher d'atteindre son but.

الكتاب هذا ما يشبه لحتى كتاب قريتوه، كتاب باش يرجكم، باش يمسكم في الجواجي، باش يبدل نظرتكم للدنيا، ومكمش باش تخرجوا منو سالمين

"Qu'est-il resté des agonisants du Cambodge ? Une grande photo de la star américaine tenant dans ses bras un enfant jaune. Qu'est-il resté de Tomas ? Une inscription : Il voulait le Royaume de Dieu sur la terre. Qu'est-il resté de Beethoven ? Un homme morose à l'invraisemblable crinière, qui prononce d'une voix sombre : "Es muss sein !" Qu'est-il resté de Franz ? Une inscription : Après un long égarement, le retour. Et ainsi de suite, et ainsi de suite. Avant d'être oubliés, nous serons changés en kitsch. Le kitsch, c'est la station de correspondance entre l'être et l'oubli."

يتميّز كتاب الفتح المُنير بأهمّيّة خاصّة في تاريخ الفكر الصّوفي بتونس في القرنيْن السّادس والسّابع عشر، فقد حدّد فيه المؤلّف محّمد المسعود الشّابي ( ت 1028هـ/ 1618م ) وهو الشّيخ التّاسع للطريقة الشّابيّة رؤيته الصّوفية منظرًا وشارحًا للقواعد والأصول والرّؤى المتعلقة بالوجود وبالواقع التي أقام عليها سيدي عرفة ( ت 949هـ/ 1542م ) ومن قبله والده أحمّد بن مخلوف الشّابي ( ت 898هـ/ 1492م ) هذه الطريقة. والكتاب فريد في بابه لأنّنا لا نجد لأيّ من الطّرق السّائدة وقتها كتابّا يوضّح أصُولها ويعرض آراءها ويُحدّدُ رُؤيتها للوجود والواقع. وبالرّغم من أنّ ما ورد فيه من شرح ضاف وتفصيل واف لحقيقة التصّوف وأصول الطريقة لكفيل بتجلية ما انبّنت عليه هذه الطريقة

Pierre et Françoise forment un couple libre, observé avec admiration et jalousie par leur entourage. Françoise s'est prise d'affection pour une jeune femme qui vit à Rouen et peine à définir son avenir : Xavière. Elle décide de l'accueillir à Paris pour tenter de la guider.

Par son attitude désinvolte, Xavière va amener Françoise à s'interroger sur son existence et sa relation avec Pierre, afin d'assumer sa liberté et celle des autres.

يقولولي العالم هذا مزيان، يكذبوا علينا، العالم هذا ما يشبهليش ما عندوش بوسة الخالة إلي في كف يديا، لا الورد إلي على خديا، ما عندوش لمعت عينيا. ما عندوش السر إلي في رموش كل بنية، العالم هذا كذاب، ما تمشي فيه حتى نصيحة، كل يوم يعطيك طريحة و زيد يغزرلك بعين صحيحة، يلعب بيك، يبيعك و يضحك على شاريك. نحب نغني ما تسرقوش صوتي مني، نحب نطير مع الأطيار، نحب يهديولي نوار و مالرماد تشعل النار