هذا الكتاب هو ما وراء ما وُثّق وما لم يُوثّق، فيه البعض منكم والبعض مني، والكثير من زخم العمر؛ عمر نَهَشته تراصّ الأحداث أمام هشاشة النوايا وضيق الأفق ... وطالما أنه كما ذُكر، لا يتقيد بأي نوع من أنواع المناهج: لا التوثيقية، ولا النقدية، ولا السردية. هو انفعال يتعرّى للعموم دون استشارة صاحبه، نخرجه على عِلاته إيمانًا منا بالتشاركية والتوزيع العادل للقرف ... - توفيق الجبالي

يهتم هذا الكتاب بدراسة مسلك من تاريخ الذهنيات والمعتقدات الشعبية، التي تندرج فيها جملة الممارسات والطقوس ويمارسها المجتمع ويعتقد فيها أشد ما اعتقاد، وقد تصطبغ هذه الطقوس بطابع ديني عقدي مثلما هو الحال في المجتمع التونسي، وسوف نخصص هذه الدراسة للبحث في بعض ممارسات السحر والشعوذة" وطقوسها ، حيث تنتشر ممارسته ويدرج ضمن النسق العقدي الإيماني للتّونسيّين. وتتبادر إلى الذهن عدة تساؤلات ترتبط بهذه الممارسات والطقوس السحرية خاصة بعد تعمقنا في البحث والتساؤل الأهم بالنسبة إلينا دائما والحاضر بقوّة أثناء تفكيكنا لهذا البحث هو إلى أي مدى يمكن للمنظومة الفكرية التونسية القطع مع كل ما هو اعتقاد سحري خرافي التؤسس لعقلانية متماسكة، تساهم بشكل أو بآخر في ترتيب أولويات المعتقدات

Une écriture de liberté qui vous porte à travers d'innombrables voyages, réels ou inventés, dans un Orient subjectif, vous conduisant au plus près de l'être. On y retrouve, au cœur, la femme et l'homme, dans une altérité originelle, fondatrice. Charnel et spirituel se conjuguent incessamment, poussent les limites vers la lumière.

"Con Te Partiro" est l'écume de monologues, d'appels, de réminiscences ... Un véritable don, même un remède de l'Humain à l'Humain pour se capte, se sentir et se guérir ensemble indépendamment de nos divergences ... "La Belle Trahison" : Pourquoi ? Avec, sous-entendus, des "Si...", lesquels en permanence surgissent des propos qui rôdent en l'esprit de l'auteur. La Réponse? A découvrir au fil de la lecture du présent recueil ...

حد ما يعرف وين يهزني التخمام و لا فاش نخمم و إلا سر الضحكة لي نضحكها بيني و بين روحي كي نصنع فيلم و نشيخ بيه، كي نتذكر نهار موش عادي كنت ناسيتو، و قداه أحلام و أمنيات تهبطلي في الليل و الحكايات ألي صارت بالحق و الأخرى لي مازالت جرد سيناريوات. حد ما يعرفني خلفي...

ساعات نغزر للمراية و نحاول نفهم لي نرى فيه زعمة حقيقة ولا منام؟ نحل عينيا مليح... لا مانيش نحلم. هذا وجهي إلي في المراية أما مذبال و كل شيء فيه متبدل و خزرتي ما تتفهمش...

Qu'est-ce que c'est bon d'écrire : Un désir pur et beau qui nous fait quitter ce monde pour rejoindre un autre, un monde refoulé, où la passion règne et où l'inachevé prime.

Plongez dans un univers où la découverte de soi se mêle à la société moderne, à travers des thèmes aussi riches que la rédemption, l'éthique, et le rôle crucial de la femme dans notre monde. Laissez-vous emporter par la poésie philosophique et la métaphysique qui transcendent ce roman, et explorez les méandres de la parapsychologie d'une manière à la fois fascinante et éclairante.

Je prends mon envol au rythme des rimes ** Poussée par la résonnance des mots ** Aucun point n'arrête mes phrases ** Rien ne fait ployer mon verbe ** Ni prophètes, ni anneaux ** Le sourire au coin du cœur ** Deux colombes impriment le bas de mon dos ** Divinement imparfaite ** Imparfaitement divine ** Les chemins balisés ne peuvent draper ma peau ** Aux destins doucereux ** J'offre le sang de mes écorchures ** Telle une mer en rage ** Je ne tourne jamais la langue ** Je crache mes mots ** Aucun honneur ne traîne entre mes jambes ** Mon sein est nu ** Ma rose est savoureuse ** Mes racines sirotent ma terre ancestrale ** Mon âme emboîte les chemins du monde ** La liberté comme seul drapeau ..

Préparez-vous à plonger au cœur d'une histoire poignante qui dépeint le drame d'une famille déchirée par une vengeance absurde. Dans ce roman, les destins des personnages s'entrelacent de manière bouleversante, offrant une réflexion profonde sur les méandres de l'âme humaine. Une fiction authentique qui vous emportera dans un voyage inoubliable.

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

كلّما صُغْتُ بالدَّمعِ والتَّنْهِدَاتِ مَعْنى
تَبَسَّمَ وَعْدٌ
وَعَادَتِ الرّوحُ
لِجِسْمِ شقيّ
أَثْقَلَتْهُ الوُعُود
هُوَ حُبُّهَا
يبذُرُ في الشَّعْرِ مَفْرَدَاتِ الوُجُود
فَتَحْلُو الْكِتَابَةُ
وَلا أَسْأَلُ عَمَّا تَحِيكُ أَيَّامِي وَعُمْرِي مِنْ صُنُوفِ العَذَابُ
لأني
نَقَعْتُ
في الحِبر
قلبي
فَذَابْ