كان عليه أن يدفع ثمن العمى بمضاعفة عمل باقي الحواس و الأعضاء. و إلا فكيف استطاع أن يرعى بقرات أبيه لولا أنه درب أذنه على كل تلك الأصوات المحيطة به، و أن يعدّل أوتار أذنه على إيقاع أظلاف البقر و هي ترفس الأرض بكل ثقلها. و مازال قلبه يخفق بقوة عندما يسمع صوت الخوار، ذلك الصوت موحش جدا، و كأنه أنين محارب جبار سقط قتيلا، فأبى إلّا أن يُرهب الموت بصرخته الأخيرة

من المداخل الكثيرة الممكنة لقراءة أعمال نبيهة العيسى القصصية مدخل الالتزام بما هو آلية قراءة و منهج في الكتابة ووجهة رؤيوية . فعلى تعدد المواضيع و القضايا التي تتناولها القصص القصيرة في هذا الكتاب تضل الأنظار مشدودة إلى معاناة الإنسان و أوضاعه الأكثر إحراجا في وجوده المتعدد اجتماعيا و ا قتصاديا و عاطفيا و جندريا .... و ضمن هذه القضايا تلازم الكتابة شرائط الفن الأقصوصي الكبرى, و ما استقر من مغامرات تحديثها و تطوير أساليب كتابتها , حتى يصبح الكتاب في وجه من وجوهه ديوانا لفنون القص القصير يعكس شروطها و آلياتها في أجلى صورة و أوضحها

الناشر

Volontairement mystérieuse et discrète sur son identité, Delphine H. nous dévoile l'histoire de sa mère, une jeune fille issue d'une famille de paysans modestes, accablée d'une double peine car souffrant d'un léger handicap mental et en état de grossesse suite à un viol.

Impressionnant de réalisme, si émouvant et parfois drôle, ce récit imaginaire fort et vif de Delphine H. décrit avec lucidité le regard impitoyable que porte la société sur le handicap et la condition de «fille mère» dans la Tunisie des années 70 - 80.

Une histoire de déboires et d'amour qui ne laissera personne indifférent.

الحب لازمو يحررك، يزينك، يداؤيك، ينحيلك العقد، يضوي ثنيتك، يخليك ترقد وتقوم فرحانة، هو اليد اللي تطلعك الفوق وتحطك في مقام يليق بيك وتدزك القدام باش تخرج منك أحلى ما فيك

كلّما صُغْتُ بالدَّمعِ والتَّنْهِدَاتِ مَعْنى
تَبَسَّمَ وَعْدٌ
وَعَادَتِ الرّوحُ
لِجِسْمِ شقيّ
أَثْقَلَتْهُ الوُعُود
هُوَ حُبُّهَا
يبذُرُ في الشَّعْرِ مَفْرَدَاتِ الوُجُود
فَتَحْلُو الْكِتَابَةُ
وَلا أَسْأَلُ عَمَّا تَحِيكُ أَيَّامِي وَعُمْرِي مِنْ صُنُوفِ العَذَابُ
لأني
نَقَعْتُ
في الحِبر
قلبي
فَذَابْ

Très jeune, Rahmana est d'une grande beauté. Elle fait tourner les têtes et fait battre les cœurs. Mais elle est condamnée à vivre dans l'infortune. En effet, ses rêves sont trop grands pour trouver leur réalisation dans le cadre du faubourg de Bab Souika. Une telle beauté n'est pas destinée à être enfermée dans une maison ordinaire. Ce serait un crime. Or, non loin de chez elle, à un jet de pierre, s'élèvent les palais somptueux. Du fond de la médina, son ambition la projette vers les hauteurs de La Kasbah, vers la gloire, la vie dans l'aisance et le pouvoir. Certes, seuls quelques pas séparent la jeune fille du palais mais nombreux sont les obstacles qui se dressent sur son chemin pour l'empêcher d'atteindre son but.

الكتاب هذا ما يشبه لحتى كتاب قريتوه، كتاب باش يرجكم، باش يمسكم في الجواجي، باش يبدل نظرتكم للدنيا، ومكمش باش تخرجوا منو سالمين

Pierre et Françoise forment un couple libre, observé avec admiration et jalousie par leur entourage. Françoise s'est prise d'affection pour une jeune femme qui vit à Rouen et peine à définir son avenir : Xavière. Elle décide de l'accueillir à Paris pour tenter de la guider.

Par son attitude désinvolte, Xavière va amener Françoise à s'interroger sur son existence et sa relation avec Pierre, afin d'assumer sa liberté et celle des autres.

يقولولي العالم هذا مزيان، يكذبوا علينا، العالم هذا ما يشبهليش ما عندوش بوسة الخالة إلي في كف يديا، لا الورد إلي على خديا، ما عندوش لمعت عينيا. ما عندوش السر إلي في رموش كل بنية، العالم هذا كذاب، ما تمشي فيه حتى نصيحة، كل يوم يعطيك طريحة و زيد يغزرلك بعين صحيحة، يلعب بيك، يبيعك و يضحك على شاريك. نحب نغني ما تسرقوش صوتي مني، نحب نطير مع الأطيار، نحب يهديولي نوار و مالرماد تشعل النار

J'avais dix-sept ans, uniquement. J'avais des rêves, des ambitions … Je voulais terminer mes études, devenir enseignante, orner ma vie, visiter les musées, les îles et les pays. Je voulais être libre comme la mer, comme l'air, comme le vent! Je voulais être une femme indépendante. Je n'ai jamais aimé le sentiment d'être possédée. Mon désespoir était profond, si profond. Aux vacances d'été, tout était préparé. Je me résignais à mon destin. J'ai porté une robe blanche comme toutes les mariées.