Qu'est-ce que c'est bon d'écrire : Un désir pur et beau qui nous fait quitter ce monde pour rejoindre un autre, un monde refoulé, où la passion règne et où l'inachevé prime.

عادت علياء بالشاي الصحي الساخن، وقد بدأ المطر ينزل برخاوة مثيرة تحفر برقة عوالم الجرح والندبات لديهما، وتمسح على نتوءات الجراح، الأنوار الخافتة تشي باحتفاء شهي بين الماء والتراب وأفنان الشجر والعشب، والزهر يتلقى التحايا من رحم السماء في جو مهيب. يطفح الكون بالطمأنينة والأمان، فلو أنّ الروح صعدت إلى السماء ستعرف طريقها لا خوف عليها، والجسد وإن واراه التراب. لا يتعفّن، سيظل المطر عطرا يرش المكان

Pourquoi la démocratie libérale est-elle en crise ? Sommes-nous à l’aube d’une nouvelle guerre mondiale ? Que faire devant l’épidémie de «fake news» ? Quelle civilisation domine le monde : l’Occident, la Chine ou l’Islam ? Que pouvons-nous faire face au terrorisme ? Que devons-nous enseigner à nos enfants ?
Avec l’intelligence, la perspicacité et la clarté qui ont fait le succès mondial de Sapiens et Homo deus, Yuval Noah Harari décrypte le XXIe siècle sous tous ses aspects – politique, social, technologique, environnemental, religieux, existentiel ... Un siècle de mutations dont nous sommes les acteurs et auquel nous pouvons encore redonner sens par notre engagement. Car si le futur de l’humanité se décide sans nous, nos enfants n’échapperont pas aux conséquences.

وما هي الا لحظات حتى بدأ في الدهماني اطلاق النار. وتفرق الناس ثم تجمعوا من جديد وانضم اليهم علالة. وأغلقت الحوانيت وفر المتظاهرون إلى “وادي بولقرون”. وقبل بلوغه رأي علالة ما لا يمكن أن ينساه. رأي الطفل “فتحي بوشريط” يخرج من منزلهم وأمه تصيح به أن يعود. و ما كاد يتجاوز عتبة المنزل حتى أطلق عليه أحدهم النار فأرداه قتيلا عند العتبة. وسحبته أمه من رجله إلى المنزل وعلا الصراخ. وبلغ علالة “وادي بولقرون ” مع المتظاهرين وهناك سقط برنسه الأزرق من على كتفيه فتركه ومضى وهو لا يدري كيف نجا يومها من الموت في ذكرى ميلاده السابعة والعشرين وكان ذلك يوم خميس أسود. ولما وصل علالة منزل أبويه في حي ملاجي المعاریف بحومة الوادي وجدهما قلقين جدا على أبنائهما و خاصة على عبد الحميد ومحمد. وكان الهادي الحواشي يومها في حال من الغضب لم يره فيه علالة من قبل. ولما أعلمه بما رأى وخاصة بموت التلميذ فتحي ولد الشافعي

Il est un arbre totem fascinant. Dans ses branches coule la sève depuis plusieurs siècles. Il jouit de divers pouvoirs: il écoute et perçoit le ressenti et les pensées de ses visiteurs. Prompt à la répartie, il s'entretient avec eux. Sa mémoire foisonne d'histoires brillantes et d'anecdotes profondes, il est un conteur habile, mesuré et méthodique. Avec Zak, il noue une relation très particulière. Ce dernier, obsédé par une vengeance aveugle, est déterminé à en découdre avec une horde de sauvages responsables de la mort de son frère. Rien n'échappe à l'Olivier de la: promesse serait-il l'incarnation de la sagesse? Entre fiction et réalité, l'auteur, livre ici une autre facette de sa personnalité, s'autorise à déployer un imaginaire fantastique.

اندهشت ليلتها " أنكا " لما سمعت من الشاعر من اتّفاق أرادته الصدفة بينهما وبدا في عينيها الفرح المشوب بالحزن والخوف، وقامت للرقص كما يقتضي عملها وهي تقول : قم نرقص أيها الشاعر. فقال : حاضر سيّدتي وقد ذكّرتني بفيلم " الأمير والراقصة " لـ " مارلين مونرو " و " لورانس أوليفييه ". فضحكت أنكا قائلة : أعرف هذا الفيلم وأنت عندي أحسن من الأمير. فابتسم الشاعر قائلا : وأنت عندي أجمل من مارلين مونرو. وكان أن رمى برنسه جانبا وقام يراقصها على أنغام أغنية Ala la la la long لبوب مرلي، والملهى يعجّ بالزوار المنبسطين بين فريق جميل من الراقصات الحسناوات الكاسيات العاريات اللواتي كنّ يلمعن كالنجوم بين المؤثرات الصوتيّة والضوئيّة والديكور حتى خيّل إلى الشاعر أنه بين أولئك الفاتنات المتبرّجات كربّ الأرباب زيوس بين ربّات الرشاقة والجمال والفنون مثل أثينا وأرتميس وأفروديت رمز اللذّة والحياة

Yasmine Ellil, jeune insulaire Tunisienne, se fait violer par son professeur. Pour sauver l'honneur de la famille, ses parents l'obligent à épouser son bourreau.
C'est entre deux eaux, deux rives, deux souffles et deux feux qu'elle tentera de tisser son identité et de faire fleurir sa plaie.

تفضح هذه الرّواية زيف المعتقدات المتحجّرة، وتُفكّك ألغام البطولات الكاذبة، فتضعنا مباشرةً أمام الإنسان المصاب بداء الإديولوجيّات المجنونة إذ يقتل كلّ من يخلخل الحقائق الثابتة في رأسه. إنّها تعود بنا إلى مائة سنة من تاريخ العالم، لننفخ على الجمرة المشتعلة تحت رماد الحروب، وما الحرب إلّا فكرةٌ مُحنّطةٌ في الرأس تُريحُ الإنسان، ولكنّها تنهشه حالما تطأ الأرض. - شوقي العنيزي

Catalogue de l'exposition 19-20 Novembre 2022.
Artiste de renommée internationale, Olim Kamalov, né en 1960, dirige l'atelier de miniatures de l'Institut des Beaux-Arts et du Design de Douchanbé, au Tadjikistan.
Avec son épouse Sarvinoz Hojieva et sa fille Bonu Kamalova née en 1985, il œuvre depuis plusieurs décennies pour faire revivre et connaître l'art ancestral de la miniature persane. Conjuguant l'élégance et la légèreté des courbes au raffinement des détails, il a remporté de nombreux prix internationaux et plusieurs de ses œuvres font partie de la collection permanente du British Museum de Londres.

آاااااي عندي وجيعة وجيعـة تشـوي، تشوشـط، تقرص، تسـطر، تـدڤ، تحـرق. قالـولي حريّة، قلتلهـم ربطيّـة وحبس بحكـم مؤبّد, عالم مدردر، مزفطر، رهدان، سكبان، واطي، مخاوز، دوني … عالم سيّب ضبوعتو، ليل هيّج ذيوبتو. مغاغـر بحنوشـاتهم، بحـورات ببالّعاتهـم، صحـاري بعواصفهـم، قوايـل بشـواطنهم، وانـا نتفـرج ونبلـع ونغص. نحب نحمر ونحرقص وندبّغ، نحب نكحل ونَصبغ ونتصّدر، نحب نبكي ونصيح ونعيّط، نحب نفرح ونغنّي ونشطح، نحب نكس! نحب ندڤدڤ واللي يجي قدامي نمشيه زيزي، يا دنيا وينك توّحشتو زينك .... جاوبنـي، كلمنـي، عنّقنـي، أمسـحلي دمعتـي، طبطبـلي عـلى كتفـي وقـلي علاش؟ تـي عـلاش يصـر فيّا هـذا الـكل؟

Caroline Martin a 64 ans quand elle perd son emploi et fait le calcul : avec sa petite retraite, elle ne pourra pas vivre décemment en France. Elle décide sur un coup de tête de tout quitter pour s'expatrier à Djerba.
Caroline fait des va et vient sur trois continents, la France, la Tunisie et Dubaï où vit sa fille. Elle se frotte à trois cultures, trois environnements très différents. A Djerba, elle s'y construit un cercle d'amis solide et fidèle et raconte à travers ces chroniques son quotidien auprès des djerbiens, ses visites à sa famille en France et sa découverte de Dubaï.
Pour l'heure, elle est heureuse et vieillit bien mais qu'en sera t-il dans le futur.

Les contes que vous allez découvrir, ont été narrés par Echeihk Aâm Saïd. Ce sage à la longue barbe blanche prit un jour la peine de me les conter avec grâce et sourire. En réalité, ces histoires ne sont que le prélude d'une série de légendes que le vieux sage s'est résigné à nous conter. A son grand regret, ce noble vieillard, rongé par l'arthrose et atteint de surcroît de cécité, ne pouvait longtemps converser et encore moins écrire, pour préserver de la disparition définitive l'essentiel de notre culture orale, tels les contes et les légendes, les mythes et les traditions portés jusqu'ici de bouche à oreille.